“อืมม...ริโอ้
อึ่ก..”
เสียงกระเส่าเรียกชื่อเขาอยู่ข้างหู
ร่างเล็กดิ้นเร่าๆในอ้อมกอดของริโอ้ตอนที่เขาฝังเขี้ยวลงบนคอขบกัดดูดเม้มจนเป็นรอยแดงและรอยช้ำเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ประดับอยู่ตามคอและเนินไหปลาร้า
“เจ็บเหรอ?”
คนที่ผละจากลำคอขาวที่ถูกแต่งแต้มด้วยรอยรักจากริโอ้
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของริโอ้ยามที่เจ้านายของเขาเริ่มหอบหายใจระรัวพร้อมกับสภาพยั่วยวนที่เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างไปถึงหัวไหล่กว้าง
ยอดอกสีชมพูกำลังแข็งตั้ง ขนลุกชันพอๆกับ...แก่นกายที่อยู่ใต้กางเกงสีน้ำเงินเข้ม
“ไม่เจ็บ...แต่มัน...”
ทำให้เขารู้สึกตื่นตัว
“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะชิอง”
หมับ
มือหนึ่งของชิองเลื่อนไปปลดเข็มขัดของริโอ้ในขณะที่ริโอ้ก็ส่งมือไปปลดเสื้อผ้าของชิองออกจากร่างกายอวดผิวเนื้อน่ามองที่ยิ่งถูกเขาสัมผัสเท่าไหร่ก็รู้สึกอ่อนไหวไปตามสัมผัสนั้นเสมอ
กลิ่นหอมๆที่ได้จากตัวของชิองมันทำให้ริโอ้แทบคลั่งสอดแทรกตัวเข้าไประหว่างขาหลังจากที่ปลดเสื้อผ้าของชิองจนหมดตัว
ผิวเนื้อขาวจั๊วะน่าขย้ำเป็นเหมือนกรรไกรตัดเส้นความอดทนของริโอ้ให้ขยับแก่นกายแข็งขืนไว้ในอุ้งมือยับรูดรั้งเบาๆมันก็แข็งขืนขึ้นมาในมือ
แก่นกายเล็กๆของชิองเองก็เช่นกันเขาถึงได้ขยับส่วนอ่อนไหวเข้าหากัน
“อึ่ก อืมม...ซี้ดด มันเสียว”
ริโอ้ฟังเสียงกระเส่าจากเมียแล้วก็อยากจะใส่เข้าไปในตัวชิองซะเลย
ถ้าหากไม่กลัวว่าเมียจะเจ็บตัว
ชิองน่ะบิดเอวเร่าๆตอนที่เจ้าของชื่อริโอ้สอดปลายนิ้วเข้าไปภายในช่องทางเล็กที่เต็มไปด้วยน้ำเชื่อมกลิ่นชวนหลง
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ
ปลายนิ้วร้อนที่ขยับช้าๆกระตุ้นให้ร่างของชิองกระตุกไปหมดทั้งตัวสองมือก็กำเข้าที่หัวไหล่ของริโอ้อย่างประหม่า
แวมไพร์ตาแดงกำลังปล่อยเสียงครางออกมาอย่างลืมอายแม้ว่าจะทำให้ริโอ้พอใจที่เขาครางด้วยเสียงกระเส่าก็ตามที
“อึ่ก อืออ ริโอ้...อืมมม”
ชิองหุบขาโอบรอบเอวของริโอ้เอาไว้ตอนที่ปลายนิ้วแตะเข้าไปยังส่วนลึกสุดที่เขาไม่คิดว่ามันจะทำให้เขารู้สึกได้ขนาดนี้
ซ้ำยังทำให้เขาหัวโล่งไปหมดแบบที่เผลอแอ่นกายบดเบียดร่างของตัวเองกับร่างของริโอ้จนไร้ช่องว่าง
“ชิอง รู้สึกดีไหม? ตรงนี้?”
“อ๊าาาา”
ชิองซบหน้าลงกับหัวไหล่ยามที่ล๊อกขากับสะโพกของชายที่คร่อมเขาอยู่
น้ำเสียงสั่นพร่าข้างหูเรียกให้ริโอ้ยกยิ้มอีกครั้งและโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากดูดดื่มกับกลีบปากสีกุหลาบรสหวานหอมนั้น
จุมพิตที่มาพร้อมกับปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปยังล่องกลีบปากควานเอาความหวานหอมที่ล่อตาล่อใจเขาก่อนจะผละออกให้เห็นสายใยบางๆเชื่อมต่อกัน
“อืออ เข้ามาเร็วๆไม่ได้เหรอ?
ฉันจะไม่ไหวแล้วริโอ้...”
ชิองเอ่ยปากขอพร้อมกับดันไหล่ของริโอ้พลิกตัวเองคร่อมทับร่างของคนรักพร้อมกับเอนตัวแนบสนิทกับร่างของคนรักพร้อมกับจูบหน้าผากและพรมจูบไปตามแก้มอย่างอ่อนโยน
“หึๆ ใจร้อนอีกแล้วนะ”
สวบ
“อึ่ก...”
ชิองไม่สนใจเสียงของริโอ้เลยแม้แต่น้อยคร่อมทับอยู่บนตัวของริโอ้พร้อมกับขยับสะโพกร่อนอย่างเชื่องช้าและเนิบนาบ
สะโพกที่ส่ายไม่ได้หยุดพักเริ่มขยับแรงขึ้นและเร็วขึ้นตามความต้องการส่วนลึกที่ทำให้เขาขยับเอาแต่ใจแม้ว่าความเสียวซ่านนั้นจะช่วยทำให้ชิองครางไม่เป็นส่ำก็เถอะ
“ฮึ่มมม...”
ริโอ้ครางในลำคอตอนที่ส่วนใหญ่โตของเขามันถูกดูด
ตรงนั้นของชิองมันช่างฟิตแล้วก็แน่นมากๆ ซ้ำยังตอดรัดราวกับความเจ็บปวดตอนโดนผึ้งต่อย
แม้ว่าความแตกต่างมันจะอยู่ที่ความเจ็บปวดจากต่อต่อยผึ้งต่อยมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีจนขนลุกซู่ไปทั้งตัวแบบนี้
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ
“อ๊าห์...ระ รักนาย รักที่สุด”
พอเวลาที่เขารู้สึกดีเอามากๆเสียงครางบอกรักคนรักที่ทำให้ริโอ้ตาวาวก่อนจะยึดสะโพกมนเอาไว้แล้วขยับกระแทกเข้าที่ส่วนลึกในช่องทางแน่นๆ คำบอกรักแสนหวานที่มาพร้อมไฟรักที่โหมกระหน่ำให้สองร่างบดเบียดร่างกายแนบเข้าหากัน
พอเวลาที่เขารู้สึกดีเอามากๆเสียงครางบอกรักคนรักที่ทำให้ริโอ้ตาวาวก่อนจะยึดสะโพกมนเอาไว้แล้วขยับกระแทกเข้าที่ส่วนลึกในช่องทางแน่นๆ คำบอกรักแสนหวานที่มาพร้อมไฟรักที่โหมกระหน่ำให้สองร่างบดเบียดร่างกายแนบเข้าหากัน
“ฉันก็รักนาย”
คำตอบรับที่ชิองตาวาววับโน้มตัวลงไปโอบกอดรอบคอของริโอ้และกดจูบไปตามลำคอของริโอ้ยามที่ริโอ้ขยับสะโพกล๊อกเอวของชิองได้ก็กระแทกสะโพกจ้วงแทงเอาความหวานภายในที่มาพร้อมเสียงคราง
“อึ่ก อืออออ ริโอ้...ริโอ้..”
ชิองเชิดปลายคางขึ้นมองเพดานดวงตาสีแดงวาวโรจน์ด้วยความปรารถนาและปลดปล่อยเสียงหวานให้เพลิดเพลินไปกับรสรักร้อนแรงที่ริโอ้มอบให้
ฟึ่บๆๆ
สะโพกเนื้อแน่นกระแทกแรงขึ้นตามกามอารมณ์
เสียงหวานของชิองครางก้องไปทั่วห้องยามที่สองร่างระเริงรักกันจนเตียงสั่น
แน่นอนว่าข้างล่างน่ะพากันทำอาหารเตรียมเอาไว้ชูกำลังและดูเหมือนพวกเขาจะได้ทานมันในอีกสองชม.ให้หลัง
เพราะนี้มันเป็นแค่การเริ่มต้นของค่ำคืนฉลองให้กับความสำเร็จเล็กๆในชีวิตของริโอ้
หมับ ฟึ่บ
ริโอ้พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของชิองพร้อมกับสอดมือเข้าไปใต้เข่ายกขาสองข้างให้เห็นเด่นชัดถึงดอกไม้งามที่น่าเชยชมนี้
“จะขอรับรางวัลไปล่ะนะ”
ฟึ่บๆๆ
ริโอ้ขยับสะโพกตัวเองตามใจส่วนลึกที่อยู่ข้างในสุดที่ทำเอาชิองเชิดหน้าสองมือยันเข้าที่กล้ามเนื้อหน้าท้องแข็งแกร่งที่ประดับไปด้วยรอยแผลเป็นมากมายยิ่งเสริมให้เสน่ห์ของริโอ้มันฟุ้งกระจายพร้อมกลิ่นหอมรัญจวนจากตัวชิอง
“อ๊าห์ อาห์...อึ่ก อือออ”
เสียงครางระงมดังก้องไปทั่วห้อง
ปลายเท้าของชิองจิกกับอากาศด้วยความเสียวซ่านที่ริโอ้มอบให้ปลายเท้าที่ถูกดันให้ติดกับหน้าอกสะโพกยกขึ้นรับความใหญ่โตของริโอ้
แท่งเอ็นอุ่นๆกระแทกเข้าส่วนลึกภายในส่วนที่ทำให้ไฟฟ้าในร่างของชิองกระจายความเสียวไปทั่วร่างกายยกสะโพกขึ้นจากเตียงให้คนที่ยึดสะโพกไว้
ฟึ่บๆๆ
“อึ่ก อืออ”
แผ่นหลังของริโอ้ประดับไปด้วยรอยเล็บตอนที่ชิองไม่อาจทนความเสียวซ่านที่ริโอ้มอบให้เขาได้
รอยแดงลากยาวจากต้นคอด้านหลังจนถึงครึ่งหลังเหนือสะโพกแกร่ง
บอกตามตรงเลยว่าเขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วกับความเสียวซ่าน สปริงเตียงดังลั่นเอี๊ยดอ๊าดคลอกับเสียงหวาน
ดวงตาสีแดงเพลิงกับดวงตาสีเข้มจ้องสบกันด้วยความรักในขณะที่ร่างกายกำลังบดเบียดเข้าหากัน
ไออุ่นจากมนุษย์ทำให้ร่างกายของชิองร้อนขึ้นจากธรรมชาติ
หยาดเหงื่อของริโอ้หยดลงบนตัวเขาหยดแล้วหยดเล่าแต่สะโพกแกร่งก็ยังคงเคลื่อนขนยับไปเรื่อยๆ
“อึ่ก รัก ฉันรักนาย...”
คำบอกรักน่ารักที่เจ้าของชื่อชิองพูดพร้อมกับโอบรอบคอซบหน้ากับซอกคออุ่นๆ
ฟันคมฝังเข้าที่เนินไหล่ก่อนจะตามมาด้วยเลือดหลายหยดที่หยดลงบนที่นอน
หมับ
ชิองกอดริโอ้เอาไว้แน่นร่างกายเกรงไปหมดทั้งตัว
หัวสมองขาวโพลนนอนแนบตัวกับเตียงอีกครั้งก่อนปล่อยมือจากรอบคอหลังจากที่สร้างรอยแผลให้ริโอ้ขบกรามข่มความเจ็บปวดเล็กๆแล้วขยับสะโพกรุนแรงกว่าเดิม
ฝ่ามือใหญ่กอบกุมเข้าที่ส่วนอ่อนไหวที่กำลังผงกหัวขึ้นลงทักทายส่งผลให้ร่างกายของชิองสั่นระริก
“ฉันก็รักนายชิอง รักนายที่สุด”
คำบอกรักที่มาพร้อมกับของขวัญจากมือใหญ่ที่ค่อยๆชักมือขึ้นลงและกระแทกแก่นกายเข้าออกในเวลาเดียวกัน
บทรักที่หอมหวานและเร่าร้อนทวีความมากขึ้นเป็นเท่าตัวตอนที่ริโอ้ไม่ลดจังหวะการซอยสะโพก
แถมยังกระแทกรนแรงมากกว่าเดิมให้ชิองน้ำหูน้ำตาไหล
“อึ่ก อืออ มะ ไม่ไหวแล้ว ไม่...”
ฟึ่บๆๆ
“ฮืมม”
คนครางในลำคอก้มลงไปจูบซอกคอขบเม้มจนเป็นรอย กอดรัดร่างของชิองเอาไว้ให้ชิองยกขาสองข้างโอบรัดรอบสะโพกรับการกระแทกหนักหน่วง ไม่ใช่แค่ชิองลงที่จะไม่ไหวริโอ้เองก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
คนครางในลำคอก้มลงไปจูบซอกคอขบเม้มจนเป็นรอย กอดรัดร่างของชิองเอาไว้ให้ชิองยกขาสองข้างโอบรัดรอบสะโพกรับการกระแทกหนักหน่วง ไม่ใช่แค่ชิองลงที่จะไม่ไหวริโอ้เองก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“อึ่ก ชิอง ไม่ไหวแล้ว”
พรวด
“ซี้ดด อือออ”
ขยับสะโพกและมือรัวเร็วเท่าไหร่ความต้องการของทั้งคู่ก็มาถึงปลายทางปลดปล่อยความต้องการออกมาเลอะมือรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุที่ฉีดพ่นเข้ามาภายในร่าง
หลังจากที่เสร็จสมพอใจไอ้เจ้ามังกรผงาดของริโอ้หรือก็กระตุกไม่หยุดภายในร่างของชิองให้ชิองกัดริมฝีปากตัวเองข่มความเสียวซ่านที่เขาเองก็สั่นและกระตุกพอๆกับมังกรของริโอ้
“แฮ่กๆ...”
ชิองหอบหายใจระรัวเงยหน้าสบตาคนเป็นสามีแล้วก็อดจะเขินแก้มแดงไม่ได้
จากคนที่เพิ่งออกกำลังกายในร่มมาสดๆร้อนๆหน้าแดงอยู่แล้วก็ยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ให้ริโอ้ยกยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลงไปประทับจูบลงบนแก้ม
“อร่อยจังนะ เมียใครก็ไม่รู้”
ฉ่า
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชิองหน้าแดงขนาดไหนตอนเจอคำหยอดหลังเสร็จกิจที่ทำให้เขาเขินได้ตลอดอย่างคนที่รู้จุดอ่อนเขาดี
ชิองหรือก็ผลักหน้าท้องของสามีตัวเองออกไปห่างๆขยับหุบขาสั่นๆเข้าหากันดึงผ้าห่มมาคลุมท่อนล่างนอนคว่ำหน้ากับเตียงมองดูริโอ้ที่กำลังส่งเสียงหัวเราะคิกคัก
“น่ารัก ฟอด”
พอหอมเมียฟอดใหญ่หลังหยอดมุกให้เมียเขินเล่น
ลุกไปนั่งขอบเตียงแล้วถอนหายใจเข้าเต็มปอดปรับจังหวะการหายใจ
ยอมรับตรงๆเลยว่าเขาเองก็หอบไม่น้อยไปกว่าชิองเท่าไหร่
คนที่กุมแผลที่ถูกฝังเขี้ยวห้ามเลือดที่มันยังคงไหลหยดไปตามคอ
มือข้างหนึ่งก็ดึงกางเกงมาสวมใส่
“หิวไหม? เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้ทานนะครับนายน้อย”
“อืม..ไม่หิว...นอนกอดกันไม่ได้รึไง?
ไม่ต้องไปไหนหรอก”
เสียงงึมงัมในลำคอสองประโยคท้ายทำให้ริโอ้หัวเราะออกมาอีกครั้งสวมเสื้อลวกๆแล้วก้มหน้าลงไปกดจูบบนปากเบาๆหวังให้คนอยากนอนกอดกันเฉยๆที่แกล้งพูดเสียงเบาๆเมื่อกี้อารมณ์เย็นขึ้น
หากแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ของชิองเย็นลงแต่อย่างใด
เขาอยากจะให้ผัวกอด
ผัวกกมากกว่าที่ริโอ้จะตัวเป็นพ่อบ้านเขาจริงๆ
“ก็เดี๋ยวเติมพลังก่อนแล้วค่อยนอนกอดกันไง
อีกอย่างจะให้ฉันนอนทั้งๆที่เปื้อนเลือดแบบนี้น่ะเหรอ? เกิดนายหิวขึ้นมาไม่กัดคอฉันทำไงล่ะ?
หืม? ปลอดภัยไว้ก่อนไม่ดีกว่าเหรอ?”
“คิดว่าฉันจะฆ่านายหรือไง?
ไม่มีทางหรอก”
ชิองล่ะอยากจะกระโดดกัดคออีกครั้งคราวนี้เอาให้มันฝังลึกเข้าไปถึงกระดูกเลย
ถึงจะไม่อยากฆ่าแต่ก็อยากทำให้เจ็บอยู่เหมือนกัน
“หึๆ แต่ยังไงก็ต้องหาอะไรรองท้องก่อนนะ”
เมื่อเจอริโอ้ทำหน้าอ้อนเข้าหน่อยชิองก็หลบสายตาแอบอมยิ้มจนได้
คนที่นิ่งไปแบบที่ริโอ้ก็พอใจเดินออกจากห้องนอนด้วยสภาพที่ติดกระดุมเสื้อไม่ครบมือข้างหนึ่งกุมคอเลือดไหลอาบจากเนินไหล่ลงไปจนถึงกล้ามเนื้อหน้าอก
“ตายแล้ว ทำไมถึงเลือดอาบขนาดนั้น”
แม่บ้านพากันแตกตื่นเมื่อเจอสภาพพ่อบ้านประจำตัวชิองเลือดไหลซิบๆซ้ำยังอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดหลุยอีกต่างหาก
มันช่างต่างจากสีหน้าที่ดูอิ่มเอมและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมทนได้
มีอะไรให้ทานหรือเปล่าครับ?”
เมื่อริโอ้เอ่ยปากถามด้วยรอยยิ้มเช่นเคยแม้มือจะยังกุมผ้าก๊อตซับเลือดเอาไว้อยู่
แผลแค่นี้เขาไม่ได้เจ็บอะไรหรอกออกจะชอบใจซะด้วยซ้ำที่เขาทำให้ชิองคลั่งขนาดกัดเขาได้
ถึงเดี๋ยวนี้อารมณ์ของชิองจะขึ้นๆลงๆแต่ก็รักเขาไม่เปลี่ยนแน่นอน
“เตรียมอาหารไว้ให้แล้วค่ะ นี้ค่ะ”
คนรู้งานจัดแจงอาหารเตรียมชูกำลังเอาไว้แล้วเรียบร้อยพร้อมยกขึ้นไปชั้นบนเสร็จสรรพอย่างคนรู้งาน
ริโอ้หรือก็รับเอาถาดอาหารที่ถูกเตรียมเอาไว้ให้เจ้านาย ก่อนที่พ่อบ้านกำมะลอที่ควบหลายตำแหน่งลงมาเอาขึ้นไปเสิร์ฟถึงบนเตียง
ก็นั้นแหละ พ่อบ้านที่หล่อและเก่งที่สุดเท่าที่ชิองเคยมี
“นายมาช้านะริโอ้...ขึ้นเตียงสักทีสิ”
+++++++++++++++++++++
อ่านต่อเลยครับผม
