ค้นหาบล็อกนี้

7/8/59

Offspring Vampire Chapter: 32 เรื่องปวดหัวของคนเป็นพ่อ

สวบ
                “อึ่ก..อืออ...พูดสิ ว่านายรักฉัน..ที่ตรงไหน”
                ชิองบิดเร้ากับเตียงยามที่ปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาในกายปลุกปั่นอารมณ์รักให้ครุกรุ่นไปด้วยไฟราคะ แวมไพร์หน้าหล่อตาแดงวาววับกับกิจกรรมร้อนๆที่ห่างหายไปนานตาปรือมองเพียงภาพของชายอีกคนที่ค้ำเตียงไว้มือหนึ่งแล้วขยับปลายนิ้วกดจุดกระสันภายในให้เขาแอ่นกายดิ้นพล่าน
                “อ๊าห์...ตรงนั้นมัน...อึ่ก อาห์ ตรงนั้น”
                “รักตรงที่นายใจดีกับฉัน...ให้โอกาส มอบชีวิตใหม่ให้ฉัน ทั้งความรู้ ความไว้ใจที่นายมอบให้ ฉันรักทุกอย่างเลย...”
                ริโอ้กระซิบข้างๆหูคนน่ารักยกยิ้มน่ามองยามที่พรมจูบลงบนแก้มอย่างแสนรักเพิ่มปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปลึกกว่าเดิมจนช่องทางคับแคบเริ่มตอดรัดภายใน
                “ฉันใจดีเหรอ? อึ่ก..”
                “ใช่ นายใจดี”
                ริโอ้จูบขมับชิองยืนยันคำพูดตัวเอง ดึงนิ้วเบิกทางที่เฉอะแฉะเคลือบไปด้วยน้ำอยากจากชิองออกมาแยกขาชิองออกอีกนิดแล้วควักแก่นกายออกมาถูไถตรงปากทางเข้า
                “มะ มันใหญ่จัง...”
                เป็นครั้งแรกที่ชิองมองเจ้ามังกรผงาดเต็มๆสองตา แก้มขาวก็แดงขึ้นกว่าเดิมเพราะความขัดเขินและประหม่า ชิองที่มักจะทำตาดุตอนนี้กำลังทำหน้าน่ารักมองแก่นกายของเขาอย่างประหม่า ริโอ้ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วก้มมองส่วนอ่อนไหวน่ามองของชิอง
                ฟึ่บ
                “ของนายก็ไม่ใช่เล็กๆนะ”
                ริโอ้สัมผัสเข้าที่โคนแก่นนิ้วโป้งคลึงเบาๆตรงลูกบอลทองคำทั้งสองมืออีกข้างแบะขยายจีบที่กำลังขมิบถี่ให้เปิดออกกว้างขึ้นก่อนจะใช้นิ้วโป้งกดลงไปภายในรูเล็กๆ
                “อึ่ก..อาห์...ฮ้าห์...ฮ้าๆ...งั้นเหรอ? อึ่ก อ๊าห์..”
                “ใช่ แต่นายไม่ต้องใช้มันอยู่แล้ว”
                สวบ
                “อ๊าห์...อึ่ก...ริโอ้...ริโอ้...”
                ปลายเท้าของชิองจิกลงกับเตียงเล็บงอกยาวออกมาจิกที่พื้นก่อนจะฉีกผ้าปูเตียงกระจุยกระจายตอนที่ริโอ้ขยับสะโพกสะบัดหน้าไปมากับหมอนกับความร้อนระอุที่ได้รับและรู้สึกอยู่ข้างใน
                “มองฉันสิชิอง พ่อของลูกนายไง”
                “อึ่ก...ริโอ้...”
                ชิองหลั่งน้ำตาหยดลงบนหมอนก่อนจะกางแขนเอื้อมมือไปกอดรอบคอของริโอ้เข้ามาหาตัวมือสอดเข้าไปในกลุ่มผมให้ริโอ้ค้ำเตียงไว้ด้วยมือทั้งสองข้างสะโพกขยับซอยถี่ไม่ได้หยุดยั้งพึมพำครางชื่อชิองอยู่ข้างหู
                “ชิอง รักนาย อืมม ฉันรักนาย”
                คำว่ารักย้ำๆที่ไม่มีคำโกหกปะปนทำสติชิองเลือนลางและเต็มไปด้วยคำหวานที่ริโอ้ป้อนใส่สมอง ดวงตาแดงฉานวาวขึ้นกว่าเดิมกับความต้องการที่สูงขึ้นพอๆกับความรู้สึก
                นี้แหละที่เขาอยากได้ยิน คำว่ารักที่ริโอ้เอ่ยออกมาพร้อมกับกอดร่างของเขาไปพร้อมๆกัน
                ฟึ่บ
                “ซี้ดดด”
                ยิ่งริโอ้ขยับสะโพกหนักหน่วงเท่าไหร่มือของชิองก็ครูดข่วนหลังเขารุนแรงเท่านั้นแต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด เพิ่มความตื่นเต้นให้ริโอ้รู้ว่าชิองกำลังสุขแค่ไหนกับการกระทำของเขา
                ร่างของริโอ้ถูกพลิกลงไปนอนราบกับเตียงตามมาด้วยร่างของชิองที่ขึ้นคร่อมทับหน้าท้อง แก่นกายขนาดพอเหมาะพอเจาะถูไถกับซิกแพ็กตามแรงขับเคลื่อนของสะโพกที่ค่อยๆขย่มเบาๆ สองร่างที่สบตากันแปลเปลี่ยนเป็นความต้องการที่รุนแรงกว่าเมื่อครู่เสียอีกเมื่อชิองกระชากกางเกงของริโอ้ออกจากตัวฉีกจนขาดเป็นสองส่วน
                “นายรุนแรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
                ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เพียงแค่ยังไม่เคยได้เห็นด้านนี้ของชิองเท่านั้น แล้วมันก็ทำให้ตื่นเต้นเข้าไปอีก
                “นายรักฉันจริงใช่ไหม?”
                “อืม จริงสิ”
                หมับ
                ชิองจับมือริโอ้ให้ผสานกันก่อนจะนำทางให้วางลงบนยอดอกตัวเอง กัดริมฝีปากแล้วพอมองจากมุมของริโอ้แล้วมันไม่คำไหนจะบรรยายภาพตรงหน้าได้ดีไปกว่าคำว่า ยั่ว อีกแล้ว
                “รักทุกส่วนของฉันเลยรึเปล่า?”
                “อืม ทุกส่วน”
                ริโอ้ขยำส่วนที่เป็นเนื้อนูนตรงหน้าอกเบามือปล่อยให้มือไหลต่ำลงมาตามแรงนำของชิอง
                “ต่อให้ท้องฉันโตขึ้นมาน่ะเหรอ?”
                หน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามเนื้อนิดๆน่ามองจังหวะหายใจถี่รัวที่ริโอ้พยักหน้าลูบเบาๆให้ความอบอุ่นส่งผ่านหน้าท้องไปถึงหัวใจของชิอง
                “ใช่ ท้องโตแค่ไหนฉันก็รัก”
                “แม้ว่าเด็กในท้องจะไม่ใช่ลูกของนายน่ะเหรอ?”
                คนตลกร้ายยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างลองใจแม้จะอยู่ในสภาพนี้ก็ตามที่ การที่มองตาก็รู้ใจบอกให้ริโอ้จ้องเข้าไปในดวงตาแดงฉานแล้วยกสะโพกชิองขึ้นกดแก่นกายจ่อปากทางแล้วดึงสะโพกชิองลงมา
                “นายให้ใครกอดไม่ได้นอกจากฉันชิอง”
                “คิกๆ...”
                จะบอกว่าโดนยาก็ไม่ใช่ในเมื่อที่ชิองทำคือการหัวเราะทั้งน้ำตาด้วยความดีใจที่เล่ห์กลใช้ไม่ได้ผลกับริโอ้ บอกให้รู้เลยว่าริโอ้รู้จักตัวเองดีแค่ไหน ริโอ้จะไม่หมดรักในตัวเขาง่ายๆ ใช่ไหม?
                คำถามที่ชิองไม่ได้พูดออกไปสองมือเลื่อนไปจับพนักเตียงเอาไว้จิกเล็บลงไปอย่างแรงแวมไพร์จนมันบุบสลายไปตามแรงของแวมไพร์ สะโพกมนยกขึ้นสูงขย่มให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง พนักเตียงค่อยๆถูกครูดเพราะเล็บของแวมไพร์ตาแดงที่กำลังมีไฟรักลุกโชนในแววตา
                ฟึ่บๆๆ
                “อึ่ก ซี้ดดด ชิอง จะไม่ไหวแล้ว...ฉันจะ...”
                “อืมมม อาห์ จะอะไร? ชอบเหรอ? ตอนที่ฉันทำแบบนี้?”
                ชิองยกสะโพกขึ้นก่อนจะหมุนเป็นวงให้ริโอ้ซี้ดปาก มือจับสะโพกน่ามองเอาไว้แล้วยกสะโพกกระแทกสวนอย่างที่ชิองเชิดหน้ากับความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่าง
                “อึ่ก ซี้ดดดด”
                พรวด
                “ฮ้าๆ...”
                ชิองปลดปล่อยความต้องการออกมาในทันทีหลังจากที่แก่นกายของริโอ้กระแทกเข้าจุดกระสันภายใน กระตุกถี่ตอดรัดแก่นกายที่ยังคาอยู่ภายในรับน้ำอุ่นๆที่ฉีดพ้นเข้ามาในช่องทาง


กลับไปอ่านต่อได้ที่นี้ครับ

                

18/7/59

Special พี่หมอพีนัท Pea-Nampun


                ครืนน แกร๊ก
                พีปิดประตูห้องทำงานตัวเองลงกลอนไว้แล้วก็ผลักให้คนขี้ยั่วโน้มตัวไปกับเตียงตรวจดึงกางเกงลงจนเห็นเนื้อแก้มก้นขาวๆ สองมือก็ขยำจนแดงเห่อเป็นรูปฝ่ามือแยกก้อนซาลาเปาสองลูกออกด้วยฝ่ามือ ปลายนิ้วค่อยแทรกเข้าไปในช่องทางเล็กๆอย่างถนุถนอม
                “อืมมม พี่พี..”
                “ไม่ได้นะ ต้องเรียกคุณหมอสิ”
                “อึ่ก อืออ คุณหมอ...อ๊ะ ครับ ไม่ต้อง ฉีดยาให้ผมเลย...”
                พีเลียขอบปากตัวเองก่อนจะควักแก่นกายออกมาจากกางเกง กดสอดเข้าไปโดยที่ไม่โต้แย้งคนป่วยกดเขาไปจนสุดความยาวแล้วดึงออกรวดเร็วโดยไม่รอให้น้ำปั่นได้ปรับตัว กระแทกกลับเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนน้ำปั่นรับไม่ไหว
                “อ๊าห์...อาห์ พี่หมอ อึ่ก คุณหมอ...แรงอีก .. กระแทกแรงๆ”
                น้ำปั่นเวลาต้องการจะพูดคำลามกออกมาได้หน้าไม่อาย ซ้ำยังรู้ตัวดีและไม่อายกับคำพูดของตัวเอง มีเพียงใบหน้าแดงก่ำและสายตายั่วๆเท่านั้นที่ทำให้พีแทบคลั่งยกยิ้มมุมปากพร้อมกับใช้มือยึดสะโพกที่มีแต่กล้ามเนื้อไม่ได้นุ่มนิ่มมือเหมือนเอวผู้หญิงเอาไว้แน่น
                ฟึ่บๆๆ
                “อ๊าาาางงงงง แบบนั้นแหละ อ๊าห์...สะ สุดยอดเลย...อ๊าห์ หมอเก่งจัง อืออ”
                “หึๆ คนไข้ของพี่ชอบอดทนจริงๆเลยนะ”
                พีบดสะโพกกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแก่นกายที่แทงทะลวงเข้าออกผ่านเนื้อหุ้มช่องทาง ส่วนปลายที่ครูดกับผนังด้านในคับแคบจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะฟังดูลามก
                หมับ
                “อึ่ก อือออ”
                เสียงครางของคนไข้ดังก้องไปทั่วด้วยฝีมือคุณหมอสุดหล่อประจำรพบ.ในยามวิกาลในโซนห้องตรวจโรคที่ร้างผู้คน สองร่างที่กำลังทำเรื่องลามกแนบชิดร้อนลุ่มไปด้วยไฟราคะ เจ้าตัวป่วนที่กำลังหน้าสยิวยามแนบช่วงบนไปกับเตียงตรวจปล่อยให้พียึดสะโพกแล้วจ้วงแทงส่วนใหญ่โตเข้ามาภายในร่างอย่างไม่ขัดขืน
                “อือออ อือออ...อาห์”
                ช่องทางเล็กๆตอดรัดหนักหน่วงยิ่งกว่าเมื่อครู่ยามเจ้าของร่างมองไปรอบๆยังห้องตรวจที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์แพทย์ต่างๆ คนเท่ในสายตาเขาโน้มตัวลงมากดจูบลงบนแผ่นหลังของน้ำปั่นเบาๆแค่นั้นก็ทำให้เสียวซ่านไปทั้งตัว
                ฟลุบ
                พีดึงไหล่นำทางให้น้ำปั่นตะกุยขึ้นไปอยู่บนเตียงเต็มตัวก่อนจะตามขึ้นมาซ้อนหลังคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนโก่งก้นให้ส่วนอ่อนไหวเชื่อมต่อกัน
                เพียะ
                “อ๊าห์...”
                ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนแก้มก้นให้เกร็งไปถึงช่วงท้องตอดรัดรุนแรงกว่าเมื่อครู่ให้พียกยิ้มมุมปาก กำเสื้อที่เลิกขึ้นไปโชว์แผ่นหลังเนียนที่เต็มไปด้วยรอยจูบ ก่อนจะจับยึดไว้แล้วกระแทกรุนแรงกว่าเมื่อครู่
                “ซี้ดด อืมมม รัดแน่นกว่าเมื่อกี้อีกนะ ตื่นเต้นงั้นเหรอ?”
                คำถามที่น้ำปั่นที่อยู่ในท่าคลานเข่ายันตัวเองขึ้นมาอยู่บนสองแขน วางอุ้งมือเพื่อรับน้ำหนักแอ่นก้นแล้วพยักหน้าหงึกๆ ความซาดิสม์ของพีไม่ได้มีเท่านี้และเขายังไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงครางน่าฟังแบบนี้ของเมียเขา
                ก๊อกๆ ขวับ
                ทุกอย่างหยุดชะงักลงทันทีที่เสียงประตูดังขึ้น เงาตะคุมๆผ่านกระจกขุ่นมองไม่เห็นในมีเพียงเสียงพึมพำและพยายามที่จะเปิดประตู
                “เอ๋? คนหมอกลับไปแล้วเหรอเนี่ย...”
                นางพยาบาลคนเดิมพยายามจะเปิดประตูในขณะที่พีจ้องประตูและปล่อยให้ทุกอย่างเงียบ น้ำปั่นเองก็จ้องมองบานประตูช่องทางตอดรัดตุบๆมันร่ำร้องว่าเท่านี้ยังไม่พอ แม้ว่าจะรู้สึกถึงเอ็นอุ่นๆที่เสียบคาช่องทาง แต่มันไม่พอสำหรับหมาร่านตัวนี้ซะแล้ว
                ฟึ่บ..ฟึ่บ..
                “อึ่ก ปั่น...”
                พีซี้ดปากเก็บเสียงในลำคอหันกลับมามองเจ้าของสะโพกที่ขยับสะโพกควบแม้จะอยู่ในท่านี้ดึงสะโพกตัวเองให้แก่นกายเคลื่อนตัวออกแล้วกระแทกกลับเข้าไปจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
                “อ๊าห์...อุ้บ...”
                พียกมือปิดปากกลั้นเสียงให้น้ำปั่นแทบไม่ทัน ขยับเองครางเอง เขายังไม่ได้แกล้งหรืออะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะนี้มันที่ทำงาน การทำเรื่องแบบนี้เสี่ยงถูกไล่ออกและหากมีคนรู้ก็คงจะกลายเป็นเรื่องไม่ฟินแล้วแน่ๆ
                “ชวู่ว”
                “สงสัยจะกลับไปแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาขอบคุณที่มาช่วยแล้วกัน...”
                สีหน้าของน้ำปั่นช่างเร้าใจกว่าเมื่อครู่เสียอีกทันทีที่เสียงฝีเท้าห่างไกลจนเงียบไปน้ำปั่นก็ทรุดตัวลงแนบตัวไปกับเตียงอีกครั้ง เหลียวมองพ่อแฟนที่ถูกแกล้งถอนหายใจแล้วก็ยกยิ้มชอบใจขึ้นมา
                “คุณหมออย่าหยุดสิครับ”
                “หึ...ถ้าถูกจับได้ขึ้นมาฉันเอานายตายคาเตียงแน่”
                หมับ ฟึ่บๆๆ
                ทันทีที่สิ้นเสียงขู่ก็ตามมาด้วยเสียงครางกระเส่าของน้ำปั่นที่ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของพี อาจาย์ปุริมที่ระบายความโกรธเป็นการซอยสะโพกถี่รัวจนเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดน่ารำคาญหู อะไรก็ไม่เท่าน้ำปั่นที่ปัดป้ายมือไปทั่วระบายความเสียวซ่านของตัวเอง
                “อุ้ก จะเสร็จอืออ จะเสร็จแล้ววว”
                คนเสร็จเร็วก้มหน้ากับเตียงขยำผ้าปูเตียงจนยับคามือแก่นกายตัวเองไม่ต้องจับ แค่ถูกับกางเกงในตัวเองก็ปล่อยสารหนืดๆออกมาจนเลอะกางเกงในไปหมด ช่องทางสั่นๆที่กระตุกถี่บอกพีว่าน้ำปั่นสำเร็จความใคร่ไปแล้ว แต่เขาน่ะยังเดินทางมาไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำไป
                “ไม่ได้นะ หมอยังไม่ได้ฉีดยาให้เลยแท้ๆ”
                หมับ
                “อ๊าาาาาา...พี่พี...อึ่ก อาหห์...”

                น้ำปั่นแอ่นอกขึ้นตอนถูกจับข้อมือดึงจนแขนตรึงไปทางด้านหลังโดยฝ่ามือใหญ่ของพี จับกระแทกจนแก้มก้นเด้งดึ๋งหน้ามอง ค่ำคืนนี้ก็ไม่ได้จบง่ายๆเพียงแค่นี้ และก็จะดำเนินต่อไปเรื่อยๆหลังจากที่คุณหมอฉีดยาให้คนไข้ในห้องตรวจเสร็จแล้วแหละนะ

........................................

อ่านต่อที่นี้ครับผม

11/7/59

Offspring Vampire Chapter: 28 การระบายความโกรธของชิเอล

           ฟึ่บ สวบ
                “อึ่ก..อืออ”
                น้ำตาหยดโตไหลลงบนแก้มใสของเจ้าชาย เขายกหลังมือตัวเองปิดริมฝีปากและจมูกกัดฟันกับแก่นกายใหญ่โตที่สอดแทรกเข้ามาโดยปราศจากตัวช่วยและการเตรียมพร้อมใดๆ ชิเอลค้ำร่างด้วยตัวเองไว้กับเตียงด้วยมือเดียวขยับสะโพกดันแก่นกายเข้าไปจนหมดล้ำซ้ำยังรุนแรงจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อในจังหวะที่เข้าไปจนสุด
                “ฮึก...อึ่ก...”
                ร่างกายของลอร์สั่นสะเทือนจากแรงกระแทกสองขาแยกออกว้างอย่างหมดแรงไม่กล้าแม้แต่จะมองชิเอลที่ไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมาจนอารมณ์น่ากลัวขนาดนี้ หากแต่ช่องทางเล็กๆของเขามันรับได้และก็ไม่เจ็บเท่าที่คิดไว้
                “ซี้ดด เพราะนาย ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะนาย...”
                ฟึ่บๆๆ
                “อั๊ค..อืออ อึ่ก อืออ”
                ลอร์ใช้มือหนึ่งดันเข้าที่ซิกแพ็กหน้าท้องอย่างอยากจะให้ชิเอลลดแรงกระแทกลงบ้าง แม้จะไม่ได้รุนแรงจะทำให้ลอร์เจ็บเจียนตายหรือรู้สึกเหมือนถูกขืนใจแต่ก็รุนแรงพอที่จะทำให้เซ็กส์ครั้งนี้เร่าร้อนกว่าเดิมเป็นสิบเท่า
                “อือออ เป็นไงล่ะ หืม? แบบนี้ล่ะเป็นไง...”
                ชิเอลดึงมังกรผงาดของตัวเองออกมาจนสุดก่อนจะกระแทกกลับเข้าไปทั้งความยาวโดยไม่ลืมที่จะกระแทกจุดเสียวภายในที่เขาสำรวจมาหมดแล้วเข้าอย่างจงใจ
                “อ๊าาา...อ่า..อาห์ ไม่เอา ไม่เอา...”
                ปฏิกิริยาตอบสนองของลอร์ปลุกปีศาจร้ายในตัวชิเอลขึ้นมา เขาเลียขอบปากตัวเองมองลอร์ที่ส่ายหน้าหวือดันท้องของเขาให้ออกห่างซ้ำยังตอดรัดตุบๆจนปวดหนึบไปทั้งร่างกาย
                “ร่างกายนายไม่ได้บอกฉันแบบนั้น”
                ฟึ่บ สวบ!
                การกระแทกซ้ำย้ำๆของลูกผสมทำให้แวมไพร์ผู้สูงศักดิ์ตัวโยกโคลนจากที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันมันก็ทำให้มีน้ำใสไหลออกมาจากส่วนปลายยอดเนื้อสีชมพูอ่อนจนแฉะไปหมด อ้อมกอดของชิเอลไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไหร่เพียงแค่ครั้งนี้มันอบอุ่นจนร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
                “ซี้ดด เพราะนาย ทำให้ฉันเป็นแบบนี้..เพราะนาย...”
                ชิเอลโอบกอดร่างของลอร์ให้ขึ้นไปนั่งเกยตักให้ท่านั่งกวมตักเขาสองแขนแกร่งโอบรอบสะโพกและยกให้สะโพกของลอร์เด้งรับแท่งเนื้อไฟที่กำลังตั้งชูชัน
                “อึ่ก ฮึก เราเปล่า อืออ เราไม่ได้ อาห์ ทำอะไรเลย..อึ่ก...”
                “ทำสิ นายทำ...”
                ฟึ่บ
                “อ๊าาาา!
                สองมือจิกเข้าที่ไหล่ของชิเอลเชิดหน้าน้ำตาไหลอาบแก้ม กัดริมฝีปากไว้แล้วก็ไม่อาจห้ามน้ำลายที่ไหลเลอะขอบปากได้ ริมฝีปากร้อนของชิเอลครอบครองตุ่มไตชูชันกลางอกของเขา ซ้ำยังใช้ปลายลิ้นเลียวนซ้ำๆจนลอร์กระตุกเพราะความเสียวซ่าน
                “...นายทำให้ฉันคิดถึงจะบ้าตายอยู่แล้ว คิดว่าจะอดทนกว่าจะได้เจอนายอีกแต่จู่ๆนายก็โผล่มาซะงั้น แถมยังไปขึ้นคร่อมพี่ชายฉันอีกต่างหาก มันน่าโมโหไหมล่ะ”
                ได้กอดได้จับลอร์ชิเอลก็เย็นลงและเริ่มพูดด้วยเหตุผลแม้ว่าสะโพกจะซอยกระแทกไม่ยั้ง พูดไปก็ดูดยอดอกสีสวยไปอย่างใจเย็น ไม่ได้เห็นใจลอร์ที่กระตุกถี่ครางไม่เป็นภาษาอยู่ด้านบนเลยสักนิด
                “อึ่ก ไม่ใช่ ฮึก ฮืออ มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าเห็น...”
                “หึ ไม่ใช่อะไรกันเล่า อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย”
                ชิเอลประทับจูบลงบนกลีบปากเล็กๆที่พยายามจะเถียงเขาอีกรอบโอบให้ร่างของลอร์นอนลงกับเตียงอีกครั้งรั้งสะโพกจนโค้งขึ้นรับกับระดับสะโพกของเขาที่อยู่ในท่าคุกเข่ายืดตัวเต็มความสูง ดวงตากดมองทั่วร่างที่ขาวสะอาดตา คนหึงจึงไม่ลังเลที่จะกระแทกซ้ำย้ำๆจนมีเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด
                “อ๊าห์..ฮึก ฮืออ เราไม่ไหวแล้ว! ฮึก อืออ...”
                ลอร์บิดเร้าอยู่ใต้ล่างชิเอล มือมันกางออกพร้อมด้วยแววตาและน้ำเสียงออดอ้อน “กอดเรา กอดเราอีก”
                หมับ ฟึ่บๆๆ!
                “อืมม ซี้ดด ฉันคิดถึงนาย คิดถึงนายจริงๆลอร์”
                ชิเอลกัดริมฝีปากตัวเองก้มตัวลงไปกอดร่างของลอร์เอาไว้กระซิบที่ข้างหูซุกไซร้เข้าที่ลำคอรู้สึกถึงอ้อมกอดที่กอดศีรษะของเขาไว้แน่นราวกับตอบประโยคเมื่อครู่แทนคำตอบว่าลอร์เองก็คิดถึงมาก ช่องทางเริ่มกระตุกรัดแน่นกว่าเดิมตอดรัดแก่นกายของชิเอลจนร่างกายมันปวดร้าวไปหมด
                สะโพกสอบทำงานดีเยี่ยมยังคงกระแทกรุนแรงและรุนแรงขึ้นกว่าเดิมซะอีกเมื่อชิเอลขบผิวเนื้อของลอร์ซ้ำยังสร้างรอยรักทิ้งเอาไว้หลายจุด กระหน่ำกระแทกจนขาเตียงมันสั่น
                “อ๊าาาาา! ชิเอล! เราไม่ไหวแล้ว อาห์...ฮึก อือออ ฮืออ ฮึก ให้เรา...เสร็จ..”
                ลอร์อยากจะสัมผัสแก่นกายของตัวเองเพื่อปลดปล่อยความต้องการแต่ติดที่ชิเอลกอดเขาเอาไว้แน่น แค่ได้เห็นสีหน้าอ้อนๆของลอร์ชิเอลก็กระแทกรุนแรงขึ้นทันตาเห็น เสียงลอร์ดังก้องไปตามทางเดินไม่ได้นึกอายหรือเกรงใจนั้นเพราะลืมไป ว่าคฤหาสน์นี้ไม่ได้กว้างเหมือนวังของเขา
                ฟึ่บๆๆ พรวด!
                แค่ชิเอลขยับช่วงหน้าท้องบดเบียดกับแก่นกายของลอร์โดยที่ไม่ได้แตะต้องอะไรมากลอร์ก็ปลดความต้องการของตัวเองออกมาในจังหวะที่ชิเอลกระตุกยิ้มร้ายแล้วกระแทกกายหนักหน่วงไปร่างประทับจูบบนตัวให้ลอร์รู้สึกวาบหวามอีกรอบ
                “ฮึก ฮืออ...ฮืออ”

                สิ้นเสร็จกิจรักเร่าร้อนบนเตียงลอร์กับชิเอลก็ไม่ได้ผละออกจากกันในทันทีกลับมีเสียงร้องไห้และเสียงสะอื้นของลอร์ดังขึ้นมาแทนที่จนชิเอลไม่กล้าที่จะขยับไปไหน


อย่าลืมไปอ่านต่อที่เว็บนะจ๊ะ

20/6/59

Offspring Vampire Chapter: 23 สาวน้อยชิอง

         กึกๆๆ
                “อะ อ๊ะ...อือออ”
                ร่างของชิองสั่นไปตามแรงกระแทกของริโอ้ มือไม้ปัดป่ายไปทั่วเตียงดึงทึ้งเอาผ้าปูเตียงแทบหลุดออกมาคามือ เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นตามโครงหน้าสวยที่สะบัดไปมาหลายต่อหลายที เสียงครางดังกึกก้องไปทั่วอย่างห้ามไม่ได้สำหรับบทรักที่ดำเนินมาเรื่อยๆไม่ได้พักตลอดทั้งคืน
                “อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้ว จะเสร็จ อ๊ะ...”
                ชิองเกร็งไปทั้งตัวกระตุกอย่างแรงจนเจ้ามังกรผงาดสัมผัสได้ กลิ่นของเหลวสีขุ่นลอยแตะจมูกคละคลุ้งกับกลิ่นเหงื่อของคนทั้งสอง แวมไพร์อย่างชิองยิ่งหน้าแดงเมื่อนึกถึงสภาพห้องสภาพเตียงและสภาพเขาที่ร่วมรักกับริโอ้นับครั้งไม่ถ้วน
                “นายเสร็จหนีฉันอีกแล้วนะ”
                ฟึ่บ...ฟึ่บ...ฟึ่บ
                ริโอ้กระชับสะโพกของชิองกระแทกกายเข้าหารุนแรงก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเข้าไปลึกในตัวของชิอง ความรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้องกระตุ้นให้ช่องทางเล็กๆตอดรัดแก่นกายที่ยังค้างอยู่กับที่ลึกเข้าไปจนรู้สึกได้ว่ามันกระตุกยามที่ปลดปล่อยออกมา
                ฟึ่บ
                “น่ารัก”
                ริโอ้ก้มลงจูบหัวไหล่มนของชิองอย่างอ่อนโยน ลากริมฝีปากพรมจูบไปทั่วช่วงไหล่ลามขึ้นมาถึงคอ จูบเบาๆที่แก้มแล้วเลื่อนหน้าออกมาสบสายตา
                “แฮ่กๆ...”
                “หึๆ หอบเลยนะ”
            ไม่สลบคาอกนายก็บุญแค่ไหนแล้ว!!!
                ชิองเถียงผ่านสายตาทำปากขมุบขมิบให้ริโอ้หัวเราะในลำคอ ช้อนปลายคางจุมพิตเข้าที่ริมฝีปากแดงๆ ช้อนขาของชิองให้อ้าออกกว้างพร้อมกับเริ่มขยับสะโพกเข้าออกภายในตัวให้ชิองใช้สองมือดันหน้าท้องริโอ้เอาไว้
                “จะบ้ารึไง! พอได้แล้ว ฉันไม่ไหวแล้วนะ!!!
                พ่อแวมไพร์ขี้โวยวายเริ่มดิ้นขึ้นมาทั้งผลักทั้งดันให้ริโอ้ยกยิ้มร้ายกาจรวบมือชิองขึ้นมาจูบเบาๆ จังหวะการขยับสะโพกมันช่างเชื่องช้า แต่กลับเน้นกระแทกครูดภายใน
                “ยังมีแรงตะคอกใส่ขนาดนี้จะไม่ไหวได้ยังไง?”
                เมื่อมีโอกาสได้กอดชิองริโอ้ก็ไม่ปล่อยให้หลุดมือ ได้กอดแล้วก็ต้องกอดให้หน่ำใจ หากชิองไม่หมดแรงสลบคาอกเขาก็ต้องหมดแรงขยับสะโพกถึงจะเรียกว่าจบคืนนี้ แล้วในเมื่อเขายังซอยสะโพกได้ และชิองยังหอบหายใจปนเสียงครางได้ เขาคืนนี้ก็ยังไม่จบแค่ตรงนี้
                “อ๊ะ...อาห์...อาห์...”
                “อืมม ชิอง นายมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้วนะ”
                “ก็ใครกันเล่าที่ทำให้เป็นแบบนี้”
                ชิองน้ำตาคลอกับการกระทำของริโอ้ที่เหมือนคนไม่รู้จักพอ ไม่ใช่แค่ไม่ยอมออกจากตัวของเขา แต่ยังปลุกปั่นอารมณ์ของเขาให้มีอารมณ์ร่วมอยู่ตลอดเวลา แล้วเข้าใจอารมณ์ของชิองที่ต้องเสร็จแล้วเริ่มใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดคืนไหม? มันยิ่งกว่าทรมานที่มันไม่จบลงสักที
                แต่ก็ตื่นเต้นกับเซ็กส์ดุเดือดที่ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่นี้เหมือนกัน
                “อึ่ก อ๊ะ...อาห์...อย่าขยับแบบนั้น...”
                ฟึ่บๆๆ
                “แบบนี้สินะ”
                ริโอ้ไม่สนใจเสียงครางห้ามทั้งยังคิดว่าเป็นเสียงชวนเชิญที่เรียกให้เขาขยับสะโพกรุนแรงกว่าเดิม คนมีแรงเหลือเฟือกระแทกกายเข้าออกมองซีกหน้าของชิองที่สะบัดไปมาอยู่บนหมอนนุ่ม สองมือที่ดันอยู่ตรงหน้าอกและท่อนขาที่โอบรัดรอบสะโพกเขา
                เหงื่อเม็ดใหญ่ที่ไหลซึมตามร่างกายสะท้อนแสงเป็นประกายน่ามอง ชิองน่ารัก แล้วตอนนี้ก็ยิ่งน่ามองกว่าเดิมโขเพราะเรื่องเร่าร้อนบนเตียง ริโอ้กัดริมฝีปากตัวเองมีค้ำเตียงแล้วกดกายสอดลึกเป็นหนึ่งเดียวกับชิอง ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาบุกรุกเข้าไปยังช่องทางเล็กๆจนเต็มไปด้วยน้ำรักของเขาที่ไหลทะลักและเป็นต้นเหตุของเสียงเฉอะแฉะทุกครั้งที่เขาขยับเข้าออก
                “อ๊ะ..ฮ้าๆ..อั๊ก อ๊ะ...”
                ชิองกำเข้าที่ไหล่จิกเล็บลงไปอย่างไม่รู้ตัว เกร็งทั้งปลายเท้าทั้งเล็บมือจนริโอ้สัมผัสได้ จังหวะรุนแรงที่กระแทกย้ำจนร่างของชิองโคลงเคลง แน่นอนว่าเสียงลามกที่มันดังก้องไปทั่วชิองฟังจนชิน และพ่อแวมไพร์ตาแดงก็ตาปรือขึ้นทุกทีๆอ่อนล้าลงไปเรื่อยๆกับความเสียวซ่านที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างนับครั้งไม่ถ้วนในคืนเดียว
                “อ๊าาาา.. อึ่ก อืออออ ริโอ้...อ๊า..แฮ่ก..ฮ้าๆ..ฉันไม่ไหวแล้ว”
                ชิองสะบัดหน้าไปมา กอดหลังริโอ้ไว้แน่นแล้วเผลอกรีดเล็บลงมาเป็นทางยาวเต็มหลัง “ซี้ดดดดด”
                ริโอ้เชิดหน้าขึ้นนิดกับปลายเล็บที่ทำให้เขาเจ็บ ก้มมองใบหน้าของชิองที่กำลังเผยอปากส่งเสียงครางเรียกชื่อเขาพร้อมกับโอบกอดเขาไว้ตอนที่มีอะไรกัน ชิองหน้าแดง หอบหายใจจนหน้าอกกระเพื่อมตามจังหวะหายใจเข้าออก สองขาหนีบรัดรอบสะโพกของริโอ้ไว้แน่น
                ทุกสิ่งอย่างที่ว่ามันมันทำให้ริโอ้อดใจไม่ไหว ก้มลงงับยอดอกชูชันที่แข็งเป็นไตเพราะเขา ไล่ปลายลิ้นชื้นเลียชิมหยาดเหงื่อตามลำคออย่างถนุถนอม โอบรัดสะโพกให้ชิองแอ่นกายจนเกือบจะอยู่ในท่าสะพานโค้งรับกับสะโพกของริโอ้ที่ควบกายเข้าหา
                “อ๊าห์...ชิอง...ฉันจะ...”
                “ฮ้า..ฮ้าๆ..ฉันไม่ไหวแล้ว..สมองมัน...อาห์ ขาวโพลนไปหมด”
                ชิองตาลอยมองเพียงใบหน้าของริโอ้ผู้ร่วมเตียง โอบรัดด้วยขาสองข้างในจังหวะที่สมองไม่รับรู้อะไรแล้วในตอนนี้ เห็นแค่หน้าของริโอ้ ร่างกายกำยำของริโอ้ที่ควบกายอยู่เหนือร่างตัวเองมาหลายชม.
                ชิองไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยนอนกับใครแล้วรู้สึกแบบนี้มาก่อน สุขสมจนไม่อยากที่จะนอนกับใครอีก รู้สึกว่าเขาพอ
                “ชิอง ซี้ดด รักนาย ฉันรักนาย”
                ฟึ่บๆๆ
                ริโอ้เร่งสะโพกกดกายเข้าไปลึกกว่าเดิมพร้อมฉีดความต้องการตัวเองเข้าไปลุกสุดโคนให้ชิองรู้สึกถึงมันเป็นรอบที่สิบได้ของคืนนี้ กอดเกร็งไปทั้งร่างกระตุกรุนแรงก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเลอะหน้าท้องตัวเองโดยที่ไม่ต้องไปแตะต้องแก่นกายของตัวเอง
                “อือออ...ฮ้าๆ..แฮ่กๆ...”
                ชิองตาปรือหอบหายใจระรัวมือที่กอดริโอ้ร่วงตกอยู่ข้างตัว หนังตาหนักอึ้งก่อนจะปิดลงช้าๆพร้อมลมหายใจสม่ำเสมอ เขาหมดแรงและหลับไปทั้งๆแบบนั้น หลับไปทั้งๆที่อยู่ในอ้อมกอดของริโอ้
                “หึๆ อึดกว่าที่คิดซะอีก”
                ริโอ้เองก็ปาดเหงื่อตรงหน้าผากให้ตัวเอง ทิ้งตัวนอนข้างๆมองเพดานพักเอาแรงเพียงครู่ก็หันไปมองซีกหน้าของชิองที่นอนหลับอยู่ข้างกาย
                ลมหายใจสม่ำเสมอ ใบหน้าแดงก่ำมีเหงื่อตามไรผมและรูขุมขน กลิ่นน้ำมันหอมระเหยคละคลุ้งกับกลิ่นของเหลวสีขาว เนื้อตัวของชิองที่มีรอยรักเป็นจ้ำแดงตามตัวที่เกิดจากฝีมือของเขาสร้างรอยยิ้มพอใจให้พ่อมนุษย์หน้าหล่อจนต้องยันตัวขึ้นไปหอมหน้าผากคนเป็นเมีย
                “ฝันดีนะชิอง”
                ริโอ้จัดการชำระร่างกายให้ชิองอย่างเบามือและทำให้คนหลับเป็นตายสบายตัวขึ้น นอนหลับพริ้มอยู่กลางเตียงในสภาพที่ไม่คิดว่าน่าจะผ่านสมรภูมิรบสุดหฤโหดมา เป็นเพียงทายาทแวมไพร์ผมน้ำตาลทองตัวไม่เล็กไม่ใหญ่สลบไสลอยู่กลางเตียง แต่เท่านั้นก็น่ามองจนริโอ้ไม่อยากจะก้าวออกจากห้องนี้
                ฟึ่บ
                มือใหญ่ลูบเข้าที่แก้มแบบที่คนหลับก็เอียงซบมือซุกเหมือนเด็กๆแล้วยังอมยิ้มเล็กๆให้ริโอ้ยิ้มตาม
                “ขอให้อารมณ์ดีขึ้นนะ”
                ฟอด
                เมื่อลักหลับจนพอใจริโอ้ก็กลับออกไปทางเดิมที่เข้ามาและปล่อยให้ชิองตื่นขึ้นมาโดยที่ไร้คนนอนข้างกายอีกเช่นเคย


++++++++++++++++++++++++++++++
อ่านต่อกันที่นี้นะครับผม