Special พี่หมอพีนัท Pea-Nampun

                ครืนน แกร๊ก

                พีปิดประตูห้องทำงานตัวเองลงกลอนไว้แล้วก็ผลักให้คนขี้ยั่วโน้มตัวไปกับเตียงตรวจดึงกางเกงลงจนเห็นเนื้อแก้มก้นขาวๆ สองมือก็ขยำจนแดงเห่อเป็นรูปฝ่ามือแยกก้อนซาลาเปาสองลูกออกด้วยฝ่ามือ ปลายนิ้วค่อยแทรกเข้าไปในช่องทางเล็กๆอย่างถนุถนอม

                “อืมมม พี่พี..”

                “ไม่ได้นะ ต้องเรียกคุณหมอสิ”

                “อึ่ก อืออ คุณหมอ...อ๊ะ ครับ ไม่ต้อง ฉีดยาให้ผมเลย...”

                พีเลียขอบปากตัวเองก่อนจะควักแก่นกายออกมาจากกางเกง กดสอดเข้าไปโดยที่ไม่โต้แย้งคนป่วยกดเขาไปจนสุดความยาวแล้วดึงออกรวดเร็วโดยไม่รอให้น้ำปั่นได้ปรับตัว กระแทกกลับเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนน้ำปั่นรับไม่ไหว

                “อ๊าห์...อาห์ พี่หมอ อึ่ก คุณหมอ...แรงอีก .. กระแทกแรงๆ”

                น้ำปั่นเวลาต้องการจะพูดคำลามกออกมาได้หน้าไม่อาย ซ้ำยังรู้ตัวดีและไม่อายกับคำพูดของตัวเอง มีเพียงใบหน้าแดงก่ำและสายตายั่วๆเท่านั้นที่ทำให้พีแทบคลั่งยกยิ้มมุมปากพร้อมกับใช้มือยึดสะโพกที่มีแต่กล้ามเนื้อไม่ได้นุ่มนิ่มมือเหมือนเอวผู้หญิงเอาไว้แน่น

                ฟึ่บๆๆ

                “อ๊าาาางงงงง แบบนั้นแหละ อ๊าห์...สะ สุดยอดเลย...อ๊าห์ หมอเก่งจัง อืออ”

                “หึๆ คนไข้ของพี่ชอบอดทนจริงๆเลยนะ”

                พีบดสะโพกกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแก่นกายที่แทงทะลวงเข้าออกผ่านเนื้อหุ้มช่องทาง ส่วนปลายที่ครูดกับผนังด้านในคับแคบจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะฟังดูลามก

                หมับ

                “อึ่ก อือออ”

                เสียงครางของคนไข้ดังก้องไปทั่วด้วยฝีมือคุณหมอสุดหล่อประจำรพบ.ในยามวิกาลในโซนห้องตรวจโรคที่ร้างผู้คน สองร่างที่กำลังทำเรื่องลามกแนบชิดร้อนลุ่มไปด้วยไฟราคะ เจ้าตัวป่วนที่กำลังหน้าสยิวยามแนบช่วงบนไปกับเตียงตรวจปล่อยให้พียึดสะโพกแล้วจ้วงแทงส่วนใหญ่โตเข้ามาภายในร่างอย่างไม่ขัดขืน

                “อือออ อือออ...อาห์”

                ช่องทางเล็กๆตอดรัดหนักหน่วงยิ่งกว่าเมื่อครู่ยามเจ้าของร่างมองไปรอบๆยังห้องตรวจที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์แพทย์ต่างๆ คนเท่ในสายตาเขาโน้มตัวลงมากดจูบลงบนแผ่นหลังของน้ำปั่นเบาๆแค่นั้นก็ทำให้เสียวซ่านไปทั้งตัว

                ฟลุบ

                พีดึงไหล่นำทางให้น้ำปั่นตะกุยขึ้นไปอยู่บนเตียงเต็มตัวก่อนจะตามขึ้นมาซ้อนหลังคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนโก่งก้นให้ส่วนอ่อนไหวเชื่อมต่อกัน

                เพียะ

                “อ๊าห์...”

                ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนแก้มก้นให้เกร็งไปถึงช่วงท้องตอดรัดรุนแรงกว่าเมื่อครู่ให้พียกยิ้มมุมปาก กำเสื้อที่เลิกขึ้นไปโชว์แผ่นหลังเนียนที่เต็มไปด้วยรอยจูบ ก่อนจะจับยึดไว้แล้วกระแทกรุนแรงกว่าเมื่อครู่

                “ซี้ดด อืมมม รัดแน่นกว่าเมื่อกี้อีกนะ ตื่นเต้นงั้นเหรอ?”

                คำถามที่น้ำปั่นที่อยู่ในท่าคลานเข่ายันตัวเองขึ้นมาอยู่บนสองแขน วางอุ้งมือเพื่อรับน้ำหนักแอ่นก้นแล้วพยักหน้าหงึกๆ ความซาดิสม์ของพีไม่ได้มีเท่านี้และเขายังไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงครางน่าฟังแบบนี้ของเมียเขา

                ก๊อกๆ ขวับ

                ทุกอย่างหยุดชะงักลงทันทีที่เสียงประตูดังขึ้น เงาตะคุมๆผ่านกระจกขุ่นมองไม่เห็นในมีเพียงเสียงพึมพำและพยายามที่จะเปิดประตู

                “เอ๋? คนหมอกลับไปแล้วเหรอเนี่ย...”

                นางพยาบาลคนเดิมพยายามจะเปิดประตูในขณะที่พีจ้องประตูและปล่อยให้ทุกอย่างเงียบ น้ำปั่นเองก็จ้องมองบานประตูช่องทางตอดรัดตุบๆมันร่ำร้องว่าเท่านี้ยังไม่พอ แม้ว่าจะรู้สึกถึงเอ็นอุ่นๆที่เสียบคาช่องทาง แต่มันไม่พอสำหรับหมาร่านตัวนี้ซะแล้ว

                ฟึ่บ..ฟึ่บ..

                “อึ่ก ปั่น...”

                พีซี้ดปากเก็บเสียงในลำคอหันกลับมามองเจ้าของสะโพกที่ขยับสะโพกควบแม้จะอยู่ในท่านี้ดึงสะโพกตัวเองให้แก่นกายเคลื่อนตัวออกแล้วกระแทกกลับเข้าไปจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ

                “อ๊าห์...อุ้บ...”

                พียกมือปิดปากกลั้นเสียงให้น้ำปั่นแทบไม่ทัน ขยับเองครางเอง เขายังไม่ได้แกล้งหรืออะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะนี้มันที่ทำงาน การทำเรื่องแบบนี้เสี่ยงถูกไล่ออกและหากมีคนรู้ก็คงจะกลายเป็นเรื่องไม่ฟินแล้วแน่ๆ

                “ชวู่ว”

                “สงสัยจะกลับไปแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาขอบคุณที่มาช่วยแล้วกัน...”

                สีหน้าของน้ำปั่นช่างเร้าใจกว่าเมื่อครู่เสียอีกทันทีที่เสียงฝีเท้าห่างไกลจนเงียบไปน้ำปั่นก็ทรุดตัวลงแนบตัวไปกับเตียงอีกครั้ง เหลียวมองพ่อแฟนที่ถูกแกล้งถอนหายใจแล้วก็ยกยิ้มชอบใจขึ้นมา

                “คุณหมออย่าหยุดสิครับ”

                “หึ...ถ้าถูกจับได้ขึ้นมาฉันเอานายตายคาเตียงแน่”

                หมับ ฟึ่บๆๆ

                ทันทีที่สิ้นเสียงขู่ก็ตามมาด้วยเสียงครางกระเส่าของน้ำปั่นที่ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของพี อาจาย์ปุริมที่ระบายความโกรธเป็นการซอยสะโพกถี่รัวจนเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดน่ารำคาญหู อะไรก็ไม่เท่าน้ำปั่นที่ปัดป้ายมือไปทั่วระบายความเสียวซ่านของตัวเอง

                “อุ้ก จะเสร็จอืออ จะเสร็จแล้ววว”

                คนเสร็จเร็วก้มหน้ากับเตียงขยำผ้าปูเตียงจนยับคามือแก่นกายตัวเองไม่ต้องจับ แค่ถูกับกางเกงในตัวเองก็ปล่อยสารหนืดๆออกมาจนเลอะกางเกงในไปหมด ช่องทางสั่นๆที่กระตุกถี่บอกพีว่าน้ำปั่นสำเร็จความใคร่ไปแล้ว แต่เขาน่ะยังเดินทางมาไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำไป

                “ไม่ได้นะ หมอยังไม่ได้ฉีดยาให้เลยแท้ๆ”

                หมับ

                “อ๊าาาาาา...พี่พี...อึ่ก อาหห์...”

                น้ำปั่นแอ่นอกขึ้นตอนถูกจับข้อมือดึงจนแขนตรึงไปทางด้านหลังโดยฝ่ามือใหญ่ของพี จับกระแทกจนแก้มก้นเด้งดึ๋งหน้ามอง ค่ำคืนนี้ก็ไม่ได้จบง่ายๆเพียงแค่นี้ และก็จะดำเนินต่อไปเรื่อยๆหลังจากที่คุณหมอฉีดยาให้คนไข้ในห้องตรวจเสร็จแล้วแหละนะ

........................................

อ่านต่อที่นี้ครับผม

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1351482&chapter=60

Offspring Vampire Chapter: 28 การระบายความโกรธของชิเอล

           ฟึ่บ สวบ

                “อึ่ก..อืออ”

                น้ำตาหยดโตไหลลงบนแก้มใสของเจ้าชาย เขายกหลังมือตัวเองปิดริมฝีปากและจมูกกัดฟันกับแก่นกายใหญ่โตที่สอดแทรกเข้ามาโดยปราศจากตัวช่วยและการเตรียมพร้อมใดๆ ชิเอลค้ำร่างด้วยตัวเองไว้กับเตียงด้วยมือเดียวขยับสะโพกดันแก่นกายเข้าไปจนหมดล้ำซ้ำยังรุนแรงจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อในจังหวะที่เข้าไปจนสุด

                “ฮึก...อึ่ก...”

                ร่างกายของลอร์สั่นสะเทือนจากแรงกระแทกสองขาแยกออกว้างอย่างหมดแรงไม่กล้าแม้แต่จะมองชิเอลที่ไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมาจนอารมณ์น่ากลัวขนาดนี้ หากแต่ช่องทางเล็กๆของเขามันรับได้และก็ไม่เจ็บเท่าที่คิดไว้

                “ซี้ดด เพราะนาย ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะนาย...”

                ฟึ่บๆๆ

                “อั๊ค..อืออ อึ่ก อืออ”

                ลอร์ใช้มือหนึ่งดันเข้าที่ซิกแพ็กหน้าท้องอย่างอยากจะให้ชิเอลลดแรงกระแทกลงบ้าง แม้จะไม่ได้รุนแรงจะทำให้ลอร์เจ็บเจียนตายหรือรู้สึกเหมือนถูกขืนใจแต่ก็รุนแรงพอที่จะทำให้เซ็กส์ครั้งนี้เร่าร้อนกว่าเดิมเป็นสิบเท่า

                “อือออ เป็นไงล่ะ หืม? แบบนี้ล่ะเป็นไง...”

                ชิเอลดึงมังกรผงาดของตัวเองออกมาจนสุดก่อนจะกระแทกกลับเข้าไปทั้งความยาวโดยไม่ลืมที่จะกระแทกจุดเสียวภายในที่เขาสำรวจมาหมดแล้วเข้าอย่างจงใจ

                “อ๊าาา...อ่า..อาห์ ไม่เอา ไม่เอา...”

                ปฏิกิริยาตอบสนองของลอร์ปลุกปีศาจร้ายในตัวชิเอลขึ้นมา เขาเลียขอบปากตัวเองมองลอร์ที่ส่ายหน้าหวือดันท้องของเขาให้ออกห่างซ้ำยังตอดรัดตุบๆจนปวดหนึบไปทั้งร่างกาย

                “ร่างกายนายไม่ได้บอกฉันแบบนั้น”

                ฟึ่บ สวบ!

                การกระแทกซ้ำย้ำๆของลูกผสมทำให้แวมไพร์ผู้สูงศักดิ์ตัวโยกโคลนจากที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันมันก็ทำให้มีน้ำใสไหลออกมาจากส่วนปลายยอดเนื้อสีชมพูอ่อนจนแฉะไปหมด อ้อมกอดของชิเอลไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไหร่เพียงแค่ครั้งนี้มันอบอุ่นจนร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

                “ซี้ดด เพราะนาย ทำให้ฉันเป็นแบบนี้..เพราะนาย...”

                ชิเอลโอบกอดร่างของลอร์ให้ขึ้นไปนั่งเกยตักให้ท่านั่งกวมตักเขาสองแขนแกร่งโอบรอบสะโพกและยกให้สะโพกของลอร์เด้งรับแท่งเนื้อไฟที่กำลังตั้งชูชัน

                “อึ่ก ฮึก เราเปล่า อืออ เราไม่ได้ อาห์ ทำอะไรเลย..อึ่ก...”

                “ทำสิ นายทำ...”

                ฟึ่บ

                “อ๊าาาา!”

                สองมือจิกเข้าที่ไหล่ของชิเอลเชิดหน้าน้ำตาไหลอาบแก้ม กัดริมฝีปากไว้แล้วก็ไม่อาจห้ามน้ำลายที่ไหลเลอะขอบปากได้ ริมฝีปากร้อนของชิเอลครอบครองตุ่มไตชูชันกลางอกของเขา ซ้ำยังใช้ปลายลิ้นเลียวนซ้ำๆจนลอร์กระตุกเพราะความเสียวซ่าน

                “...นายทำให้ฉันคิดถึงจะบ้าตายอยู่แล้ว คิดว่าจะอดทนกว่าจะได้เจอนายอีกแต่จู่ๆนายก็โผล่มาซะงั้น แถมยังไปขึ้นคร่อมพี่ชายฉันอีกต่างหาก มันน่าโมโหไหมล่ะ”

                ได้กอดได้จับลอร์ชิเอลก็เย็นลงและเริ่มพูดด้วยเหตุผลแม้ว่าสะโพกจะซอยกระแทกไม่ยั้ง พูดไปก็ดูดยอดอกสีสวยไปอย่างใจเย็น ไม่ได้เห็นใจลอร์ที่กระตุกถี่ครางไม่เป็นภาษาอยู่ด้านบนเลยสักนิด

                “อึ่ก ไม่ใช่ ฮึก ฮืออ มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าเห็น...”

                “หึ ไม่ใช่อะไรกันเล่า อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย”

                ชิเอลประทับจูบลงบนกลีบปากเล็กๆที่พยายามจะเถียงเขาอีกรอบโอบให้ร่างของลอร์นอนลงกับเตียงอีกครั้งรั้งสะโพกจนโค้งขึ้นรับกับระดับสะโพกของเขาที่อยู่ในท่าคุกเข่ายืดตัวเต็มความสูง ดวงตากดมองทั่วร่างที่ขาวสะอาดตา คนหึงจึงไม่ลังเลที่จะกระแทกซ้ำย้ำๆจนมีเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด

                “อ๊าห์..ฮึก ฮืออ เราไม่ไหวแล้ว! ฮึก อืออ...”

                ลอร์บิดเร้าอยู่ใต้ล่างชิเอล มือมันกางออกพร้อมด้วยแววตาและน้ำเสียงออดอ้อน “กอดเรา กอดเราอีก”

                หมับ ฟึ่บๆๆ!

                “อืมม ซี้ดด ฉันคิดถึงนาย คิดถึงนายจริงๆลอร์”

                ชิเอลกัดริมฝีปากตัวเองก้มตัวลงไปกอดร่างของลอร์เอาไว้กระซิบที่ข้างหูซุกไซร้เข้าที่ลำคอรู้สึกถึงอ้อมกอดที่กอดศีรษะของเขาไว้แน่นราวกับตอบประโยคเมื่อครู่แทนคำตอบว่าลอร์เองก็คิดถึงมาก ช่องทางเริ่มกระตุกรัดแน่นกว่าเดิมตอดรัดแก่นกายของชิเอลจนร่างกายมันปวดร้าวไปหมด

                สะโพกสอบทำงานดีเยี่ยมยังคงกระแทกรุนแรงและรุนแรงขึ้นกว่าเดิมซะอีกเมื่อชิเอลขบผิวเนื้อของลอร์ซ้ำยังสร้างรอยรักทิ้งเอาไว้หลายจุด กระหน่ำกระแทกจนขาเตียงมันสั่น

                “อ๊าาาาา! ชิเอล! เราไม่ไหวแล้ว อาห์...ฮึก อือออ ฮืออ ฮึก ให้เรา...เสร็จ..”

                ลอร์อยากจะสัมผัสแก่นกายของตัวเองเพื่อปลดปล่อยความต้องการแต่ติดที่ชิเอลกอดเขาเอาไว้แน่น แค่ได้เห็นสีหน้าอ้อนๆของลอร์ชิเอลก็กระแทกรุนแรงขึ้นทันตาเห็น เสียงลอร์ดังก้องไปตามทางเดินไม่ได้นึกอายหรือเกรงใจนั้นเพราะลืมไป ว่าคฤหาสน์นี้ไม่ได้กว้างเหมือนวังของเขา

                ฟึ่บๆๆ พรวด!

                แค่ชิเอลขยับช่วงหน้าท้องบดเบียดกับแก่นกายของลอร์โดยที่ไม่ได้แตะต้องอะไรมากลอร์ก็ปลดความต้องการของตัวเองออกมาในจังหวะที่ชิเอลกระตุกยิ้มร้ายแล้วกระแทกกายหนักหน่วงไปร่างประทับจูบบนตัวให้ลอร์รู้สึกวาบหวามอีกรอบ

                “ฮึก ฮืออ...ฮืออ”

                สิ้นเสร็จกิจรักเร่าร้อนบนเตียงลอร์กับชิเอลก็ไม่ได้ผละออกจากกันในทันทีกลับมีเสียงร้องไห้และเสียงสะอื้นของลอร์ดังขึ้นมาแทนที่จนชิเอลไม่กล้าที่จะขยับไปไหน

อย่าลืมไปอ่านต่อที่เว็บนะจ๊ะ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1310277&chapter=76