หมับ
"อึ่ก...อย่า จารย์ อย่าจับตรง..."
หมับ
"อ๊าาาาา"
น้ำปั่นส่งเสียงครางลั่นห้องตอนที่พีรวบแก่นกายที่ขยายใหญ่เต็มที่พร้อมกับรูดรั้งให้เบาๆ
แถมยังใช้นิ้วโป้งขยี้ส่วนเปล่าให้น้ำปั่นยิ่งเชิดหน้าขึ้นตามแรงอารมณ์
ปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่าการที่มีคนอื่นทำให้ มันดีกว่าทำให้ตัวเองมากโข รู้สึกมากกว่า
แถมยังเสียวมากกว่า
"เห็นไหม?
เอามือออกไปดีๆแค่แรกก็จะได้รู้สึกเร็วๆยังไงละ ไม่ดีหรือ?
ตอนที่ฉันทำแบบนี้"
ฟึ่บๆๆ
เฮือก
"อ๊าาาาา จารย์ อย่า แม่ง มันเสียว อึ่ก
อืออออ"
สติแทบจะหลุดออกจากร่าง
ตอนที่พีขยับมือเร็วขึ้นพร้อมกับใช้มือข้างที่ว่างขยี้หัวนมสีชมพูน่าดูด
ซุกไซร้ซอกคอโดยที่ไม่ทิ้งรอยอะไรไว้แค่ปั่นป่วนความรู้สึกของคนข้างล่างก็เท่านั้น
"ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? นายชอบฉันไม่ใช่รึไง?
รังเกียจที่ฉันทำให้รึไง?"
"อึ่ก อ๊าาาาาา อะ อืออออ จารย์ พะ พอแล้ว
อึ่ก"
ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากส่วนเปล่าสีแดงสดก็เริ่มฉ่ำน้ำให้ปุริมที่แค่คิดว่าจะเล่นนิดหน่อยยกยิ้มหัวเราะในลำคอ
ชอบใจเจ้าเด็กจอมปั่นป่วนมากกว่าเดิมเมื่อครางเสียวอยู่ใต้ร่างเขาแบบนี้
"หืม? จะให้พอเหรอ?
จะเสร็จแล้วแท้ๆ"
ฟึ่บๆๆ
"อื๊อออ อืออออ"
ยิ่งพีเร่งจังหวะ
น้ำปั่นก็ยกสะโพกขึ้นส่ายตามอย่างไม่รู้ตัว
ยิ่งเห็นใบหน้าของน้ำปั่นตอนที่กำลังสุขสมกับมือของเขาแล้ว
อาจารย์ปุริมที่มักจะเย็นชาและโหดสัดๆกับเหล่านศ.ก็เริ่มเผยธาต์แท้
หมับ
"อึ่ก จารย์ ทำอะไรน่ะ
จารย์"
น้ำปั่นถึงกับยันตัวขึ้นมาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน
มือข้างหนึ่งจับข้อมือพีไว้โดยที่มีสายตาทรมานจ้องมองไปที่พี
จะไม่ให้ไอ้น้ำปั่นโกรธได้ยังไง
ก็เล่นทำๆให้เขาจะถึงแล้วก็มาปิดปากท่อกันแบบนี้
เป็นใครก็ไม่พอใจทั้งนั้น
"ฮ้า ฮ้า ปล่อย อย่าทำ...อึ่ก อย่างนั้น"
แต่ยิ่งได้เจอแบบนี้
น้ำปั่นกลับกระตุกถี่ๆยิ่งเข้าใกล้ปลายทางมากกว่าเดิม
ใบหน้ายิ่งเขียนคำว่าขอร้องไว้กลางหน้าผากว่าได้โปรดปล่อยให้ผมเสร็จที
ยิ่งทำให้พีกระตุกยิ้ม
และขยี้ส่วนเปล่าแรงๆจนน้ำปั่นตัวสั่นสะท้าน
"บอกให้ปล่อยแต่นายกำลังสีหน้ายั่วยวนนะน้ำปั่น"
เฮือก
"อือออ ผม ผมไม่ได้ทำ"
"ทำสิ นี้ไง ทำอยู่"
คนที่อยู่ด้านล่างหรือจะมาสู้คนคุมเกมอย่างปุริม
ยิ่งเถียงปุริมก็ยิ่งเขี่ยส่วนเปล่าขยับนิ้วคลึงส่วนโคนให้น้ำปั่นยิ่งทรมาน
จะออกก็ไม่ได้ออก แบบนี้มันยิ่งกว่าเอามาเชือดทิ้งซะอีก
"อึ่ก อ๊าาาาา จารย์ อึก ผมขอร้อง
ปล่อยผมไปเถอะ ให้ผม..."
"หืม? ก็ได้ๆ"
น้ำปั่นที่ไม่คิดจะขอร้องให้ใครมาช่วยก็หอบแฮ่กๆทิ้งหัวซบอกให้พีกัดปากพร้อมกับเอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์
"แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
หงึกๆ
"อะ อื้ม อะไรก็ได้ อะไรก็ได้ทั้งนั้น ให้ผมไป
ปล่อยผมไปที"
แล้วเข้าใจไหมว่าคนกำลังอยู่ในอารมณ์จะเสร็จ
จู่ๆก็มีมือมาอุดทางออกเอาไว้ ไอ้คนที่กำลังจะพุ่งมันก็มาอัดกันอยู่ตรงส่วนปลาย
แล้วก็ยิ่งทรมานเข้าไปอีกตอนโดนปลุกปั่นภายนอกให้เสียวว๊าบไปจนถึงตับ
"หึๆ"
ฟึ่บๆๆ
พรวด
แล้วคนเจ้าเล่ห์ที่เล่นบทคนดีก็ยอมปล่อยให้น้ำปั่นเสร็จไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรมาก
มองร่างที่ลงไปนอนแพ่กับเตียงอย่างหมดแรง
หน้าท้องก็กระเพื่อมตามระบบของร่างกายตอนหายใจเข้าปอดหนักๆ
"แฮ่กๆ..."
ฉ่า
แต่พอคิดว่าตัวเองทำอะไรลงไปไอ้น้ำปั่นก็เด้งตัวขึ้นมานั่งจ้องหน้าอาจารย์ส่วนประสาทวิทยา
ก่อนจะหน้าแดงแจ๋ตอนที่เห็นสภาพตัวเอง
ริมฝีปากที่ยังเจอบวมจากอาหารเผ็ดร้อนเมื่อกี้สั่นระริก
ดวงตาฉ่ำน้ำแห้งไปแล้วกระพริบตาถี่ๆให้แสงไฟกระทบกับหยดน้ำที่เกาะกับจนตายาวเป็นแพ
ภาพที่ปุริมอยากจะดึงน้ำปั่นมากระแทกให้สมอยาก
เมื่อปุริมอยากได้อะไรก็ต้องได้...แล้วก็ต้องได้มาแน่นอนเหมือนได้หุ่นหรือของเล่น
ที่วางตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น เป็นของที่ทำให้หายเบื่อ
พร้อมๆกับเป็นของตายที่จะไม่มีวันเบื่อตัวเอง
"หึๆ
เสร็จไวจริงๆด้วยสินะ"
ยิ่งได้ยินคำนี้น้ำปั่นก็ยิ่งหน้าแดง
เผยอปากจะเถียงก็หลายรอบ แต่ก็พูดไม่ออกสักแอะ
แล้วโอกาสที่ชญานนท์จะพูดน้อยๆมีบ่อยทีไหน พีก็ไม่คิดจะปล่อยให้มันหลุดมือไปง่ายๆ
เลยขอบปากแล้วโน้มหน้าเข้าไปกดจูบบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน
"พี่หมอจะช่วยบำบัดอาการเสร็จเร็วให้เอง"
สิ้นเสียงนี้น้ำปั่นก็เบี่ยงหน้าหลบ
กึ่งนั่งกึ่งนอนให้พีกดไหล่นำทางให้น้ำปั่นนอนราบไปกับเตียง
"ข้อแลกเปลี่ยนของฉันไม่ยากหรอก แค่ตามใจฉัน
หึๆ ทนฉันให้ได้ก็พอ"
"ทะ
ทำไมผมต้องทำตามที่จารย์ต้องการด้วย"
"หืม? เหมือนนายจะลืมไปแล้ว
ว่าเมื่อกี้บอกว่าจะข้อแม้อะไรก็ได้ หึๆ ลืมไปแล้วรึไง?"
กึก
เจอย้อนไอ้ปั่นก็จ๋อยสิครับ
ลูกผู้ชาย(?)อย่างไอ้ปั่น พูดคำไหนคำนั้น
"...แล้วนายก็ชอบฉันไม่ใช่รึไง
ตามใจคนที่ตัวเองชอบมันก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? หึๆ"
คนมากประสบการณ์ที่ไม่ได้ซื่อๆเหมือนภายนอกเมื่อได้เริ่มไล่ต้อนอะไรแล้วเขาก็จะไล่ขยี้ให้จนมุม
แล้วน้ำปั่นที่ไร้ซึ่งประสบการณ์ใดๆก็ทำเพียงแค่หลบสายตา
"ดี อย่างนั้นแหละ"
จริงๆปุริมก็ไม่คิดว่าน้ำปั่นจะง่ายขนาดนี้
เพียงแค่เลี้ยงข้าวมื้อเดียว วางยาจับยัดขึ้นรถ อ้างจะไปส่งก็ลากขึ้นเตียงได้ง่ายๆ
คิดว่าจะขัดขืนให้ได้ใช้กำลังก็สนุกไปอีกแบบ
แต่พอน้ำปั่นมันยอมให้แกล้งแล้วก็ตื่นเต้นไปอีกแบบเหมือนกัน
ฟึ่บ
"อ๊ะ จารย์จะทำไร"
จะยอมยังไงน้ำปั่นก็ยังคงคิดว่าตัวเองเป็นชายแท้ๆอยู่
ตอนที่พีแยกขาตัวเองออกกว้างแล้วแทรกกลางเข้ามาระหว่างขาเจ้าตัวก็ร้องเสียงหลงผลักหัวไหล่ให้คนที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าสักชิ้นล๊อกแขนข้างหนึ่งกดลงกับเตียง
"ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? หมอจะบำบัดให้ยังไงล่ะ
อาการเสร็จเร็วเนี่ย"
ลิ้นสีแดงสดเลียริมฝีปากให้น้ำปั่นผวาจนขนตูดลุก
เริ่มขยับตัวถอยห่างแล้วใช้มือข้างที่เป็นอิสระผลักไหล่พี
"จารย์ อย่านะ!
จารย์จะเอาไอ้นั้นใส่เข้ามาไม่ได้นะเว้ย!!"
คนที่เริ่มโวยวายขึ้นมาบ้างแล้วเริ่มดิ้น
เริ่มโวยวายแบบที่พีเพียงหัวเราะแล้วปิ๊งอะไรสนุกๆในสมอง
"ถ้าอย่างนั้นก็เลือกเอา"
"เลือก?"
"ระหว่างให้ฉันเข้าไปในตัวนาย หรือจะ..."
ฟึ่บ
เสื้อตัวบางถูกกระชากออกจากตัวพีทีเดียว
โน้มตัวลงไปบอกแผนร้ายให้น้ำปั่นกลืนน้ำลายไม่ลงคอ
"...อมมัน"
พลั่ก
"ไม่มีทาง"
"หึๆ งั้นก็อ้าขาให้ฉันสิ"
"ไม่เอา ยังไงก็ไม่เอา"
ถ้าจะบอกว่าติดเชื้อหัวดื้อมาจากวาฬก็คงได้
พี่น้องก็นิสัยคลายคลึงกันบ้าง ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆก็เถอะ
"ถ้าอย่างนั้นเรื่องระหว่างเราก็จบ ฉันจะไม่ทำกับนายอีก
ถือซะว่าคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หึๆ โอเครึเปล่า"
กึก
แต่พอได้ยินแบบนั้นไอ้น้ำปั่นมันก็ช็อก
บอกตรงๆเลยว่ามันไม่อยากเลิก
ถึงจะแค่เรื่องบนเตียงแต่อาจารย์ก็มอบความสุขให้มันได้อย่างที่มันไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ต้องบอกว่า...ติดใจ ถึงจะถูก
"...กะ ก็ได้"
"หืม? ว่ายังไงนะ"
"อมก็ได้..."
"อะไรนะ? ฉันไม่ได้ยิน"
"เออ ผมอมก็ได้!"
ได้ยินอย่างนั้นพีก็คลืบคลานขึ้นไปคร่อมทับเหนือหน้าอก
ปลดเข็มขัดพร้อมกับรูดซิบโชว์แก่นกายที่ดูจะตื่นเต้นไม่น้อยกับการสัมผัสตัวน้ำปั่น
"งั้นก็อมซะสิ
ชอบฉันถึงขั้นต้องใช้เสื้อกาวน์ฉันเลยไม่ใช่รึไง"
ฉ่า
ยิ่งขยี้จุดอ่อน
น้ำปั่นก็ยิ่งอับอายจนสมองไม่ต้องได้คิดอะไรแล้วอย่างเดียวที่ต้องทำ
คืออมไอ้หนูของพีเท่านั้น ถ้ายังอยากจะมีอะไรกับคนที่ตัวเองชอบ
"จารย์ ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ? ฮ้าๆ แฮ่กๆ
จารย์เป็นอาจารย์แต่ทำงี้กับลูกศิษย์...ตำรวจจับนะจารย์"
"หึๆ นายจะปล่อยให้ฉันถูกจับไหม? ถ้านายไม่พูด
ฉันไม่พูด ตำรวจจะจับฉันได้ยังไง?
นายเองก็ไม่ใช่เด็กอมมือที่ถูกฉันหลอกนะ"
ปุริมคร่อมทับเหนือหน้าอกกะจะไม่ให้น้ำปั่นขยับตัวไปไหนแม้แต่น้อย
ไอ้คนที่ตอนนี้ไม่มีสติจะไตร่ตรองก็ตกหลุมไปแล้วเต็มๆ
ให้พีแสยะยิ้มแล้วดึงมือน้ำปั่นมาวางตรงหน้าขา
"เอาสิ เมื่อกี้ฉันทำให้นายไปแล้ว
ถึงตานายทำให้ฉันบ้างแล้ว"
น้ำปั่นเองก็เก้ๆกังๆ
สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าจะทำให้
แต่พอมองเจ้าส่วนตุงๆที่อยู่ตรงหน้านี่แล้วก็กลืนน้ำลายไม่ลงคอ
เมื่อคิดว่าจะต้องอมไอ้นั้นเข้าปากจริงๆ
แค่คิดกูก็สยองแล้วเว้ยยยยย
แต่ก็ไม่อยากให้อาจารย์หยุดเหมือนกัน ถ้าไม่ทำ
ก็จะไม่มีครั้งที่สองน่ะสิ
"จับสิ"
หมับ
น้ำปั่นเลื่อนมือไปจับส่วนนั้นตามที่พีบอก
ขยุ้มขยำอย่างพอใจกับขนาดของมัน ปนๆอิจฉาที่ของตัวเองเล็กกว่า
ให้พูดกันตรงๆน้ำปั่นก็กำลังเมามันส์กับการจับของคนอื่น
"อมสักทีสิ"
อย่าลืมอ่านต่อเนอะๆ
