ขวับ
ฟึ่บ
อั้มน่ะอยากจะผลักคนที่ตัวเท่าๆกันออกไป แต่ก็ทำไม่ได้
แล้วไม่ใช่แค่ทำตามใจไม่ได้ แต่ตัวเองกำลังกลับเป็นฝ่ายถูกรุก
สวบ
"อึ่ก ไอ้เหี้ย มึงอย่ามายุ่งกับ..."
สวบ
นิ้วเรียวสอดเข้าไปตามช่องทางด้านหลัง
กดสอดเข้าไปด้านในพร้อมกับยกขาให้อั้มลอยขึ้นจากพื้นโดยที่ไม่ปล่อยมือที่ล๊อกคออั้มไว้เลย
"อึ่ก สัด"
"หึ"
นี่ชิตปราณีสุดๆแล้วสำหรับคนที่รุนแรงกับเขาเมื่อคืน
อย่างน้อยๆเขาก็ยังสำนึกว่าเป็นน้องชายของเพื่อน(ที่ใช้ให้ไปทำงานให้)
ถึงได้แบกทางให้ก่อนแบบนี้
ขวับ
ผวัะ
หมับ
ถึงอั้มจะพยายามขัดขืน
เหวี่ยงหมัดไปทั่วแต่ก็ถูกรั้งไว้ในที่สุด
"หึ ทำได้แค่นี้เหรอ?
ฉันไม่ได้ออกแรงอะไรเลยนะ"
ใช่แล้ว
สำหรับชิตแล้วแรงแค่นี้มันเหมือนแมวดิ้นที่พอหิ้วคอได้เมื่อไหร่
ก็สิ้นฤทธิ์เมื่อนั้น
สวบ
"อ๊าาาา แม่งเอ้ย ปล่อย"
ถึงจะดิ้นยังไง
แต่เรื่องที่รู้สึกเสียวสันหลังนั้นเป็นเรื่องจริง แล้วไม่ใช่แค่เสียว
แต่ยังรู้สึกเจ็บเสียดไปทั้งช่องทางด้านหลังที่ยังเตรียมพร้อมไม่เท่าไหร่ก็ถูกบุกรุกแบบไม่ปราณีอีกแล้ว
"อึ่ก อืออออ แม่ง"
ถึงคนอารมณ์ร้ายจอมวางแผนที่เมื่อคืนก็ยังร้ายอย่างไม่น่าให้อภัยจะสบถหลายต่อหลายครั้งแต่ชิตกลับนิ่ง
ดวงตาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
สวบ สวบ สวบ
"อึ่ก อะ อะ ไอ้เหี้ย มึง"
"หึ แค่นี้ก็ครางซะแล้ว คงจะรู้สึกแล้วสินะ
ตรงนี้น่ะ"
สวบ
สะโพกแกร่งขยับเข้าออกถี่รัวอย่างเอาคืนคนที่ทำให้เขาเจ็บจนไม่เป็นอันทำงานทั้งวัน
แล้วก็ไม่ลืมที่เมื่ออะไรๆเข้าที่เข้าทางแล้วก็คว้าวีดีโอที่เขาทิ้งไว้ให้เมื่อเช้ามากดบันทึก
"อย่า ไอ้.."
เสียงอั้มหายเข้าไปในลำคอ
ตอนที่ได้เห็นรอยยิ้มมุมปากของคนด้านบนที่จู่โจมเขาแบบไม่ทันตั้งตัว
"หึ"
ฟึ่บๆๆ
ใบหน้าหล่อเหลากำลังทำหน้ายั่วๆ
โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตาตอนนี้น่ามองแค่ไหน
"อ๊ะ อะ ไอ้ อึ่ก อย่า อย่า..."
หมับ
เคร้ง
แล้วไอ้คนที่พูดไม่เป็นภาษาแล้วปัดป่ายไปทั่วจนข้าวของประดับพนังใกล้ๆมือร่วงแตกกระจายแล้วชิตก็ยังไม่สนใจยังขยับเขยือนเอวตามใจโดยไม่สนว่าช่องทางด้านหลังจะรับไหวสักแค่ไหน
"อึ่ก อืออ ไอ้ ซี้ดดดด"
"อ่า ตรงนี้งั้นเหรอ?"
สวบ สวบ สวบ
แล้วเมื่อรู้จุดกระสันของอีกฝ่ายเจ้าของชื่อธนชิตก็เร่งสะโพกเข้าจุดกระสันภายในไม่ยั้ง
ทว่าใบหน้าหล่อเหลากลับน่ามองจนชิตเกิดมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาจริงๆ
เพร้ง
ยิ่งถูกจุดกระสันมากเท่าไหร่
อั้มก็ยิ่งสะบัดมือไปโดนข้าวของให้ตกแตกมากเท่านั้น
แล้วชิตก็ช่างไม่ปราณีกระแทกเข้าออกแรงๆถึงขั้นที่พนังสั่นกึกๆตามแรงขยับ
ปังๆๆ
"เฮ้ยอั้ม! เป็นอะไรกันว่ะ พี่ชิต!
เปิดประตูดิ"
เฮือก
อั้มถึงกับสะดุ้งกลั้นเสียงครางที่ไม่ได้ตั้งใจแล้วยังต้องเหลือบมองประตูที่สั่นเพราะแรงทุบของเพื่อน
ขวับ
แล้วก็ไม่พ้นต้องหันกลับไปมองไอ้คนที่กระแทกเขาเอากระแทกเขาเอา
แล้วสิ่งที่ได้เห็นกลับเป็นรอยยิ้มมุมปากและดวงตาเจ้าเล่ห์
นี้อย่าบอกนะว่ามึงจะ...
สวบ สวบ สวบ
"อึ่ก อ๊าาา อะ อะ ไอ้ อึ่ก ชิต พะ พอ!"
อั้มถึงกับปากคอสั่นควบคุมให้พูดเป็นประโยคไม่ได้
มือก็จิกลงบนแผ่นหลังพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นสูงอย่างหาทางแก้
แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากปล่อยให้ชิตทำตามใจ
และก็ขอโทษทีที่เขาดันรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน
ปังๆๆ
"เฮ้ยยย เกิดอะไรขึ้นว่ะ เปิดประตูดิ"
แล้วเมื่อถูกเพื่อนเร่ง
ไอ้คนที่ตอนนี้กำลังหมดแรงก็สะบัดหน้าไปมาอย่างหมดหนทาง
หากเพื่อนเข้ามาเห็นสภาพตอนนี้ไอ้เสืออั้มคงหมดลาย
แล้วอาจจะถูกเพื่อนหยามอีกต่างหาก
"อึ่ก อือออ แม่ง! แม่ง! มึงหยุดก่อนได้ไหม! สัดเอ้ย
หยุด!"
อั้มที่กำลังหอบหายใจระรัวพยายามดิ้นอีกครั้งหลังจากที่สยบมาได้หลายนาที
เพื่อนที่กำลังจะพังประตูเข้ามา
กับชิตที่กำลังเมามันกับการเอาคืนเขาโดยไม่สนว่าจะมีใครอยู่ด้วยไหม ถ้าจะให้เลือก
อั้มก็ขอเก็บเรื่องที่ถูกรุกไว้เป็นความลับดีกว่า
"หึๆ ซี้ดดด ทำไม
จะเปิดประตูอย่างนั้นแหละ"
หมับ
ฟึ่บ
แล้วอั้มก็ต้องเบิกตากว้างตอนที่ชิตรวบตัวพร้อมกับเดินตรงไปที่ประตูแล้วมือแม่งก็ยังถือกล้องวีดีโอเอาไว้อีกต่างหาก
กล้องที่โฟกัสแค่ใบหน้าและจุดเชื่อมต่อเท่านั้น
ความเซ็กซี่ที่หาไม่ได้จากคนเป็นรุก
แผล็บ
แล้วก็เป็นเรื่องปกติที่ชิตจะเลียขอบปากอย่างชอบใจกับเสียงครางและท่าทางตื่นกลัวที่จะต้องไปที่ประตูทั้งๆที่ยังคาอยู่อย่างนี้
"อย่า อย่านะ แม่ง กูยอม กูยอมแล้ว
อย่าเปิดประตู"
แล้วคนที่หมดหนทางสู้จริงๆก็กัดฟันพูดเสียงสั่น
เหลียวมองคนที่พาเดินไปที่ประตู
"หึๆ พูดเพราะก่อนสิ
ถ้าฉันได้ยินคำว่ากูมึงออกจากปากนายอีกล่ะก็...ฉันจะ อืมมม
ซี้ดดด"
ฟึ่บๆ
แล้วไม่เพียงแค่สั่งสอนเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ชิตก็ยังทำตามใจตัวเองโดยการตักตวงความรู้สึกในช่องทางคับแคบนี้
"จะเปิดประตูเดี๋ยวนี้แหละ"
ขวับๆ
"อย่า อึ่ก เออ ได้ ไม่พูดแล้ว ไม่"
"หึๆ"
ฟึ่บๆๆ
"อ๊าาาา อั๊ค อ๊าาา พอ พอได้แล้ว อ๊าาา"
"ชวู่ววว ถ้าเสียงดังล่ะก็..."
ปังๆๆ
"เฮ้ยยย เป็นอะไรกันว่ะ เปิดประตูดิ"
"หึๆ เพื่อนนายจะได้ยินนะ หึๆ โอะ
เหมือนว่านายจะลืมล๊อกประตูนะ"
"!!!"
หัวใจของเขาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มตอนที่ประตูค่อยๆแงมออกเพราะเพื่อนจอมวายร้ายจะเสียมารยาทแล้วเปิดเข้ามาโดยพละการ
หากเป็นคนอื่นอาจจะผลักประตูเข้ามาตั้งแต่ตอนแรกแล้วก็ได้
พลั่ก
"เดี๋ยว แฮ่กๆ เดี๋ยวๆ"
แล้วคนที่พลุนพลันถลาเข้าไปดันประตูก่อนที่มันจะเปิดออกกว้างคือเจ้าของชื่อภิญโญที่ยังหอบแฮ่กๆกับความร้อนแรงแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
"ฮ้า ฮ้า อึ่ก"
แล้วก็ไม่พ้นจะหันไปมองคนที่รั้งสะโพกตัวเองไว้แล้วยังสวนสะโพกรุนแรงโดยไม่สนว่าใครอยู่หลังประตูหรือจะก้าวเข้ามาหรือเปล่า
ตอนนี้เขาสนุกมันก็เพียงพอแล้ว
ฟึ่บๆๆ
"อึ่ก อืออ อืออ"
"เฮ้ย มึงเป็นอะไรว่ะ ทะเลาะกันรึไง
เสียงแก้วแตกโคตรดัง"
ขวับ
"มะ ไม่มีอะไร มือกูลื่นน่ะ ไม่มีอะไร"
สำหรับไอ้คนที่คิดว่าเรื่องการเป็นฝ่ายรับมันโคตรน่าอายก็ปิดบังเต็มที่
ถึงมันจะไม่เข้าหูคนที่กำลังยุ่งๆอยู่ด้านหลังก็ตาม
แต่เขาก็ยังมองว่าซีกหน้าที่กำลังบอกปัดเพื่อนยั่วยวนเขาอย่างจัง
"จริงเหรอ มึงพูดจริงนะ
ใครจะมือลื่นตั้งสองครั้งว่ะ"
สวบ สวบ
"อืออ แฮ่กๆ อ๊าา แม่ง เออ
ไม่มีไรก็ไม่มีไรดิว่ะ"
เมื่อเพื่อนยังเซ้าซี้
ไอ้เพื่อนที่แม่งเป็นห่วงอยู่ก็เกาหัวแกรกๆตอนที่เพื่อนตะคอกใส่
แต่เมื่อเห็นเพียงซีกหน้าของเพื่อนที่พ้นประตูมาตอบจากรอยแยกของประตูที่ไม่กว้างถึงขั้นเห็นทั้งตัว
แต่หน้ากูก็จะแย่แล้ว
"อ่าๆ ไม่มีไรก็ไม่มีไร แล้วพี่ชิตล่ะ?..."
"ฮ้าๆๆ อืออ"
ฟึ่บๆๆ
แล้วก็เหมือนเป็นการแกล้งกันตอนที่ชิตกระแทกเข้าจุดกระสันในขณะที่อั้มยังยื่นหน้าไปคุยกับเพื่อน
อดไม่ได้จะหันขวับกับมามองคนที่กระแทกเอาๆจนตัวโยกโคลนไปมา
"หึๆ ซี้ดดด จุ๊บ"
คนที่พอจะมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาบ้างแล้วกระชากเสื้อจนเห็นเนินหัวไหล่ขาว
ก่อนจะพรมจูบ ไม่สิ ดูดเนื้อ ขบเม้มสร้างรอยอย่างไม่ถนุถนอม
ครั้นอั้มจะสะบัดออกหรือว่าขยับก็ยังทำไม่ได้
แล้วยังติดที่ไอ้เพื่อนเหี้ยที่ยังทำหน้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้อีก
เกิดแม่งพุ่งเข้ามาความอัปยศก็เกิดสิ
ศักดิ์ศรีกูได้ป่นปี้หมด
"เสียงอะไรว่ะ แล้วทำไมมึงไม่ออกมาคุยกับกูดีๆ
พวกกูรออยู่..."
"กลับไป! พวกมึงอ่ะ กลับไปให้หมดเลย"
"หึๆ"
ชิตยังไม่ได้พูดสักคำว่าให้ไล่คนอื่นกลับไปให้หมด
ดีซะอีกจะได้ใช้ข่มขู่ให้เป็นประโยชน์กับการสั่งสอนอั้ม
แต่เจ้าตัวเล่นตัดบทแล้วไล่เพื่อนกลับแบบนี้
แสดงว่าไม่อยากให้คนอื่นรู้แบบสุดๆ
"ขำเหี้ยอะไรล่ะ สัด! พวกมึงน่ะ
กลับไปได้แล้ว!!"
"เฮ้ยๆ แต่มึงชวนพวกกูมาเองนะ! จู่ๆจะให้กลับ
คือไรว่ะ"
"เออ กลับไปเถอะน่า! แม่ง ไปได้แล้วไอ้เหี้ย!"
"เหี้ย เออๆ"
ฟึ่บๆๆ
ปัง
"อ๊าาาา อ๊า อะ อะ แม่ง มึงจะบ้าเหรอ
ทำเหี้ยอะไร"
สิ้นเสียงประตูปิดลง
คนที่กลั้นเสียงไว้นานสองนานก็ปล่อยออกมาแบบไม่อาย
หันขวับไปมองคนที่ยึดทั้งสะโพกไว้ สบถคำหยาบนู่นนี่นั้นหลายต่อหลายคำ
แต่มันเพียงเข้าหูซ้ายแล้วทะลุหูขวา
หมับ
ข้อมือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อแขนดึงรั้งให้แผ่นอกเชิดขึ้นจนก้นเด้งๆที่กำลังดูดกลืนแท่งเอ็นลอยเด่นขึ้นมารับแท่งเนื้ออุ่นๆ
"ซี้ดดดด หึ ไม่คิดว่าจะแน่นขนาดนี้
นายช่วยตัวเองตรงนี้ด้วยใช่ไหม"
ฟึ่บๆๆ
"อ๊าาาา"
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้องนอนที่อยู่ในสภาพเดิมเหมือนเมื่อคืนเด๊ะๆ
และแน่นอนว่าชิตก็เตรียมแส้และกุญแจมือไว้ใช้กับเด็กเมื่อวานซืนคนนี้ด้วยเหมือนกัน
ฟลุบ
ชิตเหวี่ยงร่างของอั้มขึ้นไปบนเตียง
วางกล้องไว้บนลำโพงในจุดโฟกัสเดียวกับที่อั้มทำเมื่อคืน
สำหรับอั้มที่ถือว่านี้คือครั้งแรกสำหรับการโดนบุกรุกเจ้าตัวก็ถึงกับเข่าอ่อน
นอนคว่ำหน้าหอบแฮ่กๆอย่างไร้ทางสู้
แล้วก็ปฏิเสธไม่ได้เลย
ว่ามันรู้สึกดีถึงจะเจ็บปากก็เถอะ
"ดูเหมือนนายจะเกิดมาเพื่อรับสินะ"
หมับ
แกรก
เดจาวู
เจ้าของกุญแจมือและแส้กลับนอนนิ่งมือข้างหนึ่งถูกล๊อกไว้กับเตียง
ถึงจะล่ามไว้แค่ข้างเดียว
คนที่นอนอยู่กลางเตียงยังก็ไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนแล้วด้วย
"หึ หมดฤทธิ์แล้วรึไง"
สวบ
"อึ่ก อ๊าาาา"
พลั่ก
แม้จะหลงระเริงกับความรู้สึกไม่คุ้นยังไง
แต่สัญชาตญาณของอั้มก็ยังสั่งให้ขัดขืน แต่ขอโทษเถอะ
มือข้างที่ว่างก็ยังดันสะบัดไปโดนปลายคางซะอีก
"หึ เหมือนข้างเดียวจะไม่พอสินะ"
หมับ
พรืด
แล้วแน่นอนว่าแส้ที่คิดว่าจะไม่ได้ใช้แล้วก็เป็นประโยชน์ขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนที่ใช้มัดข้อมือ
สอดความยาวแส้ไว้ใต้ข้อพับเข่าให้ขาข้างหนึ่งยกสูงเผยให้เห็นช่องทางด้านหลังที่เปรอะเปื้อนนิดๆ
"ฮ้า ฮ้า อย่านะ พอได้แล้ว แม่ง
กูบอกให้พอ...อือออ"
เสียงหายเข้าไปในลำคอตอนที่ริมฝีปากกระด่างบดขยี้รุนแรง
ดวงตาวาวโรจน์กับคนที่ถูกมัดแล้วก็ยังปากดี
"บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าพูดคำหยาบ หึ
หรืออยากให้ฉันแบ่งวีดีโอที่ฉันกำลังทำมิดีมิร้ายนายไปให้เขาดูดีล่ะ?"
เฮือก
อั้มถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ
ใบหน้าแดงก่ำเพราะอะไรหลายๆอย่าง อุณหภูมิร่างกายมากขึ้นเรื่อยๆจนหายใจไม่ทั่วท้อง
แท่งเอ็นที่กำลังบุกรุกเข้ามาในตัว
"ไม่ ไม่เอา"
เสียงสั่นๆตอบสั้นๆเบี่ยงสายตาหลบไปแล้ว
ถึงจะคับแค้นที่ถูกทำอย่างนี้
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนิ่งๆให้เจ็บน้อยที่สุด
"หึ งั้นก็เลิกพูดซะ ไอ้คำว่ากูๆมึงๆน่ะ
ฉันไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสใครหลายรอบหรอกนะ"
ฟึ่บๆๆ
"อือออ อ๊าาาาา อะ อะ พอ มันเจ็บ"
"หึ ที่ถูกทำบ้างล่ะใบหน้าช่างต่างจากเมื่อคืนนักนะ หึๆ
หรือว่าชอบสถานะที่เป็นอยู่ตอนนี้มากกว่า"
ฟึ่บๆๆ
ชิตที่พอจะรู้จุดอ่อนแล้วกระแทกเข้าภายในพนังนุ่มที่ตอดรัดแท่งเอ็นให้ชิตขบกรามแน่นกับตำแหน่งที่คุ้นเคย
ถึงชิตจะกระแทกกระทั้นรุนแรงยังไง
แต่เขากลับยิ่งทำหน้าได้อารมณ์มากเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ชิตได้รู้
อั้มเหมาะกับตำแหน่งนี้มากกว่า
"อ๊ะ อะ อ๊าาาาา"
"ซี้ดดดด อือออ"
ฟึ่บๆๆ
เสียงครางดังคลอกันไปทั่วห้อง
เสียงเตียงดังลอดช่องประตูออกไปเล็กน้อย กล้องวีดีโอจับภาพทุกอย่างไว้อย่างชัดเจน
หากจะแทบวีดีโอทั้งสองครั้งที่ถ่ายในเวลาไล่เลี่ยกันแล้ว
คลิปแรกเหมือนจะรุนแรงกว่า
แต่หากมองถึงความเร้าร้อนแล้ว คืนนี้สิ
ร้อนแรงจนเตียงแทบไหม้แล้วด้วย
สำหรับการเอาคืนของหนุ่มหล่อและร้ายยิ่งกว่า
ฟึ่บๆๆ
"อะ อะ ไม่ อือออ ซี้ดดด ไม่"
"อ๊าาา ซี้ดดด"
พรวด
น้ำเชื้อสีขาวชีดเข้าไปภายในพนังนุ่มที่กระตุกถี่ๆ
ความรู้สึกเสียวว๊าบทั้งๆที่เขาไม่ได้แตะต้องแก่นกลางกายแม้แต่น้อยทำให้เขาเสร็จได้
"ฮ้า ฮ้า แม่ง"
หมับ
"อะ อะไร"
"มันยังไม่จบง่ายๆหรอกน่า
ไอ้ที่ทำฉันไว้เมื่อคืนฉันยังไม่หน่ำใจหรอกนะ"
เฮือก
บทรักร้อนแรงที่กำลังเริ่มขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง
ไม่เพียงรุนแรงขึ้น
แต่เร้าร้อนขึ้นเป็นเท่าตัวในทุกๆครั้งที่เริ่มใหม่
...............................................
