ค้นหาบล็อกนี้

7/8/59

Offspring Vampire Chapter: 32 เรื่องปวดหัวของคนเป็นพ่อ

สวบ
                “อึ่ก..อืออ...พูดสิ ว่านายรักฉัน..ที่ตรงไหน”
                ชิองบิดเร้ากับเตียงยามที่ปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาในกายปลุกปั่นอารมณ์รักให้ครุกรุ่นไปด้วยไฟราคะ แวมไพร์หน้าหล่อตาแดงวาววับกับกิจกรรมร้อนๆที่ห่างหายไปนานตาปรือมองเพียงภาพของชายอีกคนที่ค้ำเตียงไว้มือหนึ่งแล้วขยับปลายนิ้วกดจุดกระสันภายในให้เขาแอ่นกายดิ้นพล่าน
                “อ๊าห์...ตรงนั้นมัน...อึ่ก อาห์ ตรงนั้น”
                “รักตรงที่นายใจดีกับฉัน...ให้โอกาส มอบชีวิตใหม่ให้ฉัน ทั้งความรู้ ความไว้ใจที่นายมอบให้ ฉันรักทุกอย่างเลย...”
                ริโอ้กระซิบข้างๆหูคนน่ารักยกยิ้มน่ามองยามที่พรมจูบลงบนแก้มอย่างแสนรักเพิ่มปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปลึกกว่าเดิมจนช่องทางคับแคบเริ่มตอดรัดภายใน
                “ฉันใจดีเหรอ? อึ่ก..”
                “ใช่ นายใจดี”
                ริโอ้จูบขมับชิองยืนยันคำพูดตัวเอง ดึงนิ้วเบิกทางที่เฉอะแฉะเคลือบไปด้วยน้ำอยากจากชิองออกมาแยกขาชิองออกอีกนิดแล้วควักแก่นกายออกมาถูไถตรงปากทางเข้า
                “มะ มันใหญ่จัง...”
                เป็นครั้งแรกที่ชิองมองเจ้ามังกรผงาดเต็มๆสองตา แก้มขาวก็แดงขึ้นกว่าเดิมเพราะความขัดเขินและประหม่า ชิองที่มักจะทำตาดุตอนนี้กำลังทำหน้าน่ารักมองแก่นกายของเขาอย่างประหม่า ริโอ้ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วก้มมองส่วนอ่อนไหวน่ามองของชิอง
                ฟึ่บ
                “ของนายก็ไม่ใช่เล็กๆนะ”
                ริโอ้สัมผัสเข้าที่โคนแก่นนิ้วโป้งคลึงเบาๆตรงลูกบอลทองคำทั้งสองมืออีกข้างแบะขยายจีบที่กำลังขมิบถี่ให้เปิดออกกว้างขึ้นก่อนจะใช้นิ้วโป้งกดลงไปภายในรูเล็กๆ
                “อึ่ก..อาห์...ฮ้าห์...ฮ้าๆ...งั้นเหรอ? อึ่ก อ๊าห์..”
                “ใช่ แต่นายไม่ต้องใช้มันอยู่แล้ว”
                สวบ
                “อ๊าห์...อึ่ก...ริโอ้...ริโอ้...”
                ปลายเท้าของชิองจิกลงกับเตียงเล็บงอกยาวออกมาจิกที่พื้นก่อนจะฉีกผ้าปูเตียงกระจุยกระจายตอนที่ริโอ้ขยับสะโพกสะบัดหน้าไปมากับหมอนกับความร้อนระอุที่ได้รับและรู้สึกอยู่ข้างใน
                “มองฉันสิชิอง พ่อของลูกนายไง”
                “อึ่ก...ริโอ้...”
                ชิองหลั่งน้ำตาหยดลงบนหมอนก่อนจะกางแขนเอื้อมมือไปกอดรอบคอของริโอ้เข้ามาหาตัวมือสอดเข้าไปในกลุ่มผมให้ริโอ้ค้ำเตียงไว้ด้วยมือทั้งสองข้างสะโพกขยับซอยถี่ไม่ได้หยุดยั้งพึมพำครางชื่อชิองอยู่ข้างหู
                “ชิอง รักนาย อืมม ฉันรักนาย”
                คำว่ารักย้ำๆที่ไม่มีคำโกหกปะปนทำสติชิองเลือนลางและเต็มไปด้วยคำหวานที่ริโอ้ป้อนใส่สมอง ดวงตาแดงฉานวาวขึ้นกว่าเดิมกับความต้องการที่สูงขึ้นพอๆกับความรู้สึก
                นี้แหละที่เขาอยากได้ยิน คำว่ารักที่ริโอ้เอ่ยออกมาพร้อมกับกอดร่างของเขาไปพร้อมๆกัน
                ฟึ่บ
                “ซี้ดดด”
                ยิ่งริโอ้ขยับสะโพกหนักหน่วงเท่าไหร่มือของชิองก็ครูดข่วนหลังเขารุนแรงเท่านั้นแต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด เพิ่มความตื่นเต้นให้ริโอ้รู้ว่าชิองกำลังสุขแค่ไหนกับการกระทำของเขา
                ร่างของริโอ้ถูกพลิกลงไปนอนราบกับเตียงตามมาด้วยร่างของชิองที่ขึ้นคร่อมทับหน้าท้อง แก่นกายขนาดพอเหมาะพอเจาะถูไถกับซิกแพ็กตามแรงขับเคลื่อนของสะโพกที่ค่อยๆขย่มเบาๆ สองร่างที่สบตากันแปลเปลี่ยนเป็นความต้องการที่รุนแรงกว่าเมื่อครู่เสียอีกเมื่อชิองกระชากกางเกงของริโอ้ออกจากตัวฉีกจนขาดเป็นสองส่วน
                “นายรุนแรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
                ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เพียงแค่ยังไม่เคยได้เห็นด้านนี้ของชิองเท่านั้น แล้วมันก็ทำให้ตื่นเต้นเข้าไปอีก
                “นายรักฉันจริงใช่ไหม?”
                “อืม จริงสิ”
                หมับ
                ชิองจับมือริโอ้ให้ผสานกันก่อนจะนำทางให้วางลงบนยอดอกตัวเอง กัดริมฝีปากแล้วพอมองจากมุมของริโอ้แล้วมันไม่คำไหนจะบรรยายภาพตรงหน้าได้ดีไปกว่าคำว่า ยั่ว อีกแล้ว
                “รักทุกส่วนของฉันเลยรึเปล่า?”
                “อืม ทุกส่วน”
                ริโอ้ขยำส่วนที่เป็นเนื้อนูนตรงหน้าอกเบามือปล่อยให้มือไหลต่ำลงมาตามแรงนำของชิอง
                “ต่อให้ท้องฉันโตขึ้นมาน่ะเหรอ?”
                หน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามเนื้อนิดๆน่ามองจังหวะหายใจถี่รัวที่ริโอ้พยักหน้าลูบเบาๆให้ความอบอุ่นส่งผ่านหน้าท้องไปถึงหัวใจของชิอง
                “ใช่ ท้องโตแค่ไหนฉันก็รัก”
                “แม้ว่าเด็กในท้องจะไม่ใช่ลูกของนายน่ะเหรอ?”
                คนตลกร้ายยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างลองใจแม้จะอยู่ในสภาพนี้ก็ตามที่ การที่มองตาก็รู้ใจบอกให้ริโอ้จ้องเข้าไปในดวงตาแดงฉานแล้วยกสะโพกชิองขึ้นกดแก่นกายจ่อปากทางแล้วดึงสะโพกชิองลงมา
                “นายให้ใครกอดไม่ได้นอกจากฉันชิอง”
                “คิกๆ...”
                จะบอกว่าโดนยาก็ไม่ใช่ในเมื่อที่ชิองทำคือการหัวเราะทั้งน้ำตาด้วยความดีใจที่เล่ห์กลใช้ไม่ได้ผลกับริโอ้ บอกให้รู้เลยว่าริโอ้รู้จักตัวเองดีแค่ไหน ริโอ้จะไม่หมดรักในตัวเขาง่ายๆ ใช่ไหม?
                คำถามที่ชิองไม่ได้พูดออกไปสองมือเลื่อนไปจับพนักเตียงเอาไว้จิกเล็บลงไปอย่างแรงแวมไพร์จนมันบุบสลายไปตามแรงของแวมไพร์ สะโพกมนยกขึ้นสูงขย่มให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง พนักเตียงค่อยๆถูกครูดเพราะเล็บของแวมไพร์ตาแดงที่กำลังมีไฟรักลุกโชนในแววตา
                ฟึ่บๆๆ
                “อึ่ก ซี้ดดด ชิอง จะไม่ไหวแล้ว...ฉันจะ...”
                “อืมมม อาห์ จะอะไร? ชอบเหรอ? ตอนที่ฉันทำแบบนี้?”
                ชิองยกสะโพกขึ้นก่อนจะหมุนเป็นวงให้ริโอ้ซี้ดปาก มือจับสะโพกน่ามองเอาไว้แล้วยกสะโพกกระแทกสวนอย่างที่ชิองเชิดหน้ากับความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่าง
                “อึ่ก ซี้ดดดด”
                พรวด
                “ฮ้าๆ...”
                ชิองปลดปล่อยความต้องการออกมาในทันทีหลังจากที่แก่นกายของริโอ้กระแทกเข้าจุดกระสันภายใน กระตุกถี่ตอดรัดแก่นกายที่ยังคาอยู่ภายในรับน้ำอุ่นๆที่ฉีดพ้นเข้ามาในช่องทาง


กลับไปอ่านต่อได้ที่นี้ครับ