Special ของขวัญวันเกิดแสนวิเศษ Time-Whale

ฟึ่บ

"อื้ออ...อืออ"

มือหนาลูบคลำไปตามหน้าท้อง ไล่ฝ่ามือขึ้นสัมผัสตรงหน้าอก ตุ่มกลางลำตัวแข็งขืนขึ้นมาทันทีที่ถูกลูบไล้ หอบหายใจระรัว มือเปะปะไปทั่วเตียงอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว ความเสียวซ่านที่ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆตอนที่ธามประทับจูบลงบนยอดอก

“อ๊าาาา อึ่ก คุณธาม...”

           “น่ารักจังเลยนะ ฟวู่วว ตรงนี้ก็น่ารัก”

                วาฬสะดุ้งแอ่นอกขึ้นเมื่อธามแกล้งเป่าลมหายใจรดตุ่มไตแข็งขืน มือของวาฬวางเข้าลงบนหัวไหล่ ดันเบาๆให้ธามเงยหน้ามอง ริมฝีปากที่เผยอขึ้นน่ามอง อดใจไม่ไหวจนต้องรวบสองมือของวาฬไว้ ผ้าผืนยาวที่เตรียมไว้ก่อนเข้าห้องน้ำถูกใช้แทนเชือกพันธนาการข้อมือเรียว

                ร่างบางหรือก็ไม่ได้แตกตื่นกับการถูกมัดให้ขยับลำบากแต่อย่างใด หอบหายใจพยายามปรือตามองผ่านผ้าสีเข้มที่ผูกตา แม้จะมองไม่เห็นอะไรเลย แต่ก็ดีกว่ายอมหลับตานิ่งๆ

                “ทะ ทำอะไรครับ ทำไมต้องมัดด้วย”

                วาฬเม้มปากเพียงนิด ขยับตัวนอนสบายกว่าเดิม เชิดหน้าขึ้นเมื่อแขนถูกรั้งให้ติดกับพนักเตียง ท่าทางยั่วๆของคนที่นอนหอบหายใจอยู่กลางเตียงโดยที่มองไม่เห็น หันซ้ายหันขวาพยายามฟังเสียง

                “เร้าใจดีไม่ใช่รึไง”

                “มะ มันก็ใช่...แต่พอมองไม่เห็นแล้วมัน...”

                “กลัวเหรอ?”

                เมื่อถูกจี้ตรงจุดวาฬก็เม้มปาก พยักหน้ารับ มันเรื่องจริงที่พอมองไม่เห็นแล้วแค่จินตนาการก็ทำให้กลัวได้ แต่เพราะเป็นธามที่อยู่กอดเขาอยู่

                “ไม่ต้องกลัว”

                ธามประทับจูบเข้าที่แก้มใส ลมหายใจอุ่นๆที่หายใจรดคางรดคอ วาฬขนลุกขนชันกับลมหายใจอุ่นๆ ธามแยกปลายเท้าของวาฬให้ตั้งฉากกับเตียง วาฬก็ว่าง่ายซ้ำยังพยักหน้าให้ธามมั่นใจว่าวาฬจะไม่กลัว

                สวบ

                “อึ่ก อือออ”

                แค่ธามส่งปลายนิ้วไปขยี้ปากทางเข้าเบาๆ กดสอดปลายนิ้วเข้าไปจนสุด ขยับนิ้วเข้าๆออกๆขยายปากทางเข้าให้มันมีช่องว่างให้ลื่นไหลชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา

                วาฬกลืนน้ำลายลงคอยามถูกขยำยอดอกด้วยมือใหญ่ วาฬได้แต่ครางเสียงตะกุกตะกัก ธามดึงนิ้วออกก่อนจะแทนที่ด้วยแท่งเอ็นร้อนๆ ปลายทางดูดกลืนส่วนหัวของธาม

                “ตื่นเต้นใช่ไหมล่ะ?”

                “อึ่ก...อืมม”

                วาฬตอบรับเสียงสั่น หลักฐานคือเจ้าแก่นกลางที่กำลังชูชันเพราะความต้องการ แม้จะมองไม่เห็น แต่ก็รู้สึกได้จากมือที่กำลังลูบไล้ทั่วตัว ช่วงขาที่เสียดสีกัน ไม่เว้นแม้แต่แก่นกายที่ค่อยๆสอดเข้ามาภายใน

                เมื่อตามันถูกปิดไว้ทั้งวัน ประสาทรับรู้ในการฟังและสัมผัสก็ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างกายมันจึง ตอบสนองดีกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

                สวบ

                “อึ่ก อ๊าาาาาา”

                วาฬโอบรัดรอบเอวของธามด้วยขาทั้งสองข้าง ธามขบกรามก้มหน้างับยอดอก ดูดดึงให้วาฬแอ่นอกรับสัมผัสเร่าร้อนดันสะโพกให้วาฬแอ่นตัวจนเหมือนสะพานโค้ง

                “ขะ ขยับเลย...”

                ฟึ่บๆๆ

                ไม่ต้องรอให้วาฬสั่ง ธามก็ขยับสะโพกดันแก่นกายเข้าไปภายใน จังหวะหนักหน่วงที่กระแทกเข้ารุนแรงจนเจ้าของชื่อวาฬครางกระสัน

                “อึ่ก อืออ...คุณธาม...ผมอยากเห็นหน้า”

                ธามยกยิ้มผละริมฝีปากจากยอดอกสีสวย นิ้วเกลี่ยข้างแก้มให้เจ้าตัวที่นอนหอบพะงาบๆ วาฬเชิดปลายคางยามที่มือของธามไล่จับไปที่ท้ายทอย วาฬอยากจะให้ธามเอาผ้าผูกตาออกให้ความคิดนั้นทำให้เขายิ้มกว้าง แต่ก็เหมือนถูกฉุดให้ความคิดจมดิ่งหายไปกับความเสียวซ่านจากสะโพกสอบที่กระแทกไม่ว่างเว้น

                “ซี้ดดด ไม่ได้ ยังไม่ครบวันเลยนะ”

                วาฬหายใจไม่ทันกับจังหวะกระแทกถี่รัวของธาม มือใหญ่ดันขาของวาฬให้อ้าออกกว้าง แทรกตัวเข้ามาภายในด้วยแท่งไฟร้อนระอุ

                “อ๊าาาา อึ่ก อือออ ขี้โกง”

                “อืมม หึๆ ฉันออกจะเป็นคนที่ยุติธรรม”

                ธามคร่อมตัวทับกดข้อมือของวาฬไว้กับเตียง สะโพกของธามไม่ใช่ของหยอกเด็กที่วาฬจะสามารถกลั้นเสียงกับความเสี่ยวซ่านที่ได้รับจากธามได้ ร่างกายมันกระตุกวูบ ขนลุกชันกับการถูกกระแทกเข้าไปในกาย

                ภาพของวาฬที่หอบหายใจแฮ่กๆ น้ำตาไหลซึมผ้าปิดตา ไม่พ้นร่างกายร้อนผ่าวแสนน่ามอง ตัวขาวๆแดงเหมือนกุ้งเมื่อความเร่าร้อนแผดเผ่าร่างกาย

                ฟึ่บๆๆ

                “อึ่ก อืออ มะ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหว”

                วาฬสะบัดหน้าไปมา มือมันขยับไม่ได้ดั่งใจให้ธามยกยิ้มร้ายกาจ คนซาดิสก้มหน้าลงงับเข้าที่เอวและซอกคอ การทำรอยเล็กๆตรงคอเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ธามชอบ

                “ได้โปรด อึ่ก ให้ผม...อืออ เห็นคุณ ให้ผมมองคุณ”

                คำขอร้องอ้อนที่ธามอดใจไม่ไหว เผลอกระแทกกระทั้นรุนแรงจนตัวโยกโคลง ความเสียวมาถึงจุดสูงสุดให้ธามกัดริมฝีปากเลื่อนมือไปแกะผ้าปิดตา

                “อึ่ก อืออ ซี้ดดด”

                วาฬกัดปากครางเสียงหวาน แค่ผ้าปิดตาถูกเปิดออกเขาก็ปรือตามองธามผ่านม่านน้ำตาสายตาที่จับจ้องกันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักลนที่ธามขยับสะโพกช้าลง โอบรอบเอวให้วาฬเด้งขึ้นมานั่งบนหน้าขา เชือกหลุดออกจากแขนเพียงแค่การสะบัดมือของธามเพียงครั้งเดียว

                “อือออ เห็นแล้ว เห็นคุณแล้ว”

                “ฉันก็เห็นนาย ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แต่ตลอดมา ตั้งแต่แรก ฉันมองนายตลอดวาฬ”

                วาฬแก้มแดงรู้ตัวดีว่าเขาถูกผู้ชายคนนี้ติดตามทุกฝีเก้า แรกๆมันอาจจะจั๊กจี้ที่ถูกผู้ชายตามเหมือนเงา แต่ตอนนี้เขาเขิน ทั้งเขินทั้งรัก สุขล้นหัวใจจนต้องโน้มหน้าไปประกบริมฝีปากบนกลีบปากของธาม

                กลีบปากบางๆที่สอดผสานกัน ปลายลิ้นเกี่ยวพันอย่างมีความหมาย รสชาติหวานติดลิ้นที่ธามซี้ดปากพรมจูบไปทั่วแก้ม กระแทกแก่นกายเข้าไปไม่กี่ทีก็ปล่อยให้ความต้องการมันไหลทะลักเข้าไปภายในท้องของวาฬ

                เสียงหอบหายใจของวาฬตามมาติดๆก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกของธาม ตาปรือแทบจะหลับสนิท หากแต่รอยยิ้มมุมปากนี้แหละที่บอกธามว่าวาฬของเขายังไม่หลับ

                “นายเป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดที่ฉันเคยได้รับเลยล่ะวาฬ”

                เสียงกระซิบก่อนหมดวันคล้ายวันเกิดดังชิดริมหูให้วาฬยิ้มกว้างกว่าเดิม มือมันกอดเข้าที่คอ ลูบไล้ท้ายทอยให้ธามลูบแผ่นหลังเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน

                ไออุ่นจากคนสองคนในวันเกิด คงจะหาอะไรมาเปรียบอารมณ์นี้ไม่ได้ นอกจาก...มีความสุข

                “คุณก็เหมือนกัน”

+++++++++++++++++++++++

อ่านต่อกันที่นี้นะครับ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1351482&chapter=59

Offspring Vampire Chapter: 16 เรานี้แหละ เจ้าชาย

แก่นกายสีหวานของคนคร่อมทับด้านบนถูไถกับแกนกายใหญ่ของคนด้านหลัง เรื่องน่าอายที่มีเสื้อผ้าคลุมสะโพกด้านหลังลงไป แม้จะมีเสื้อของลอร์ปกปิดอยู่ แต่ไอ้ผิวเนื้อขาวๆที่เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ตอนที่ลอร์ขยับตัวมันยั่วตายิ่งกว่าเดิมซะอีก

                "อึ่ก อือ"

                ลอร์ที่กำลังขยับสะโพกให้ร่างกายขยับถูไถส่วนอ่อนไหวกับส่วนอ่อนไหวของชิเอล ภาพมุมบนจากสายตาของลอร์คือภาพของชิเอลที่ยิ่งกว่าน่ามอง ไม่ต่างจากชิเอลที่มองหน้าลอร์จากมุมต่ำ เสื้อผ้าหลุดหลุยประดับร่างกายน่ามองที่ไร้รอยขีดข่วน

                "ลอร์ แบบนี้ไม่ได้นะ.."

                "มะ มัน...แค่นิดเดียว"

                ปากทางที่หุบไม่ลงขมิบถี่ จากครั้งแรกที่มันทำให้ติดใจและช่องทางที่มันไม่สามารถหุบลง ยิ่งถูกสัมผัสจากคนที่เขาชอบแล้วก็ยิ่งทำให้ความต้องการของสัมผัสมันมากขึ้น

                "ตรงนี้ มันรู้สึกแปลกๆ"

                ลอร์ยกสะโพกตัวเองขึ้นส่วนแข็งขืนของชิเอลก็เด้งตั้งตรงขึ้นมาแยงปากทางเข้า จีบสีสวยที่ขยับขมิบถี่ห้วนคิดถึงสัมผัสครั้งก่อนที่...เจ้าแกนกายผงาดนี้เข้าไปสัมผัสด้านใน

                สวบ

                "อึ่ก...อือออ"

                "ลอร์.."

                ชิเอลได้แค่มองลอร์ที่รั้งสะโพกตัวเองกดแก่นกายเข้าไปภายใน แค่นิดเดียวที่ส่วนหัวบุกรุกเข้าไปลอร์ก็สั่นสะท้านไม่ต่างจากชิเอลที่ใช้มืออีกข้างคลึงสะโพกของลอร์ไว้

                ไม่ปฏิเสธสัมผัสที่เขาเอง...ก็อยากจะรู้สึกอีกครั้ง

                สวบ

                "อ๊าห์...ฮ้าๆ...อาห์"

                "ซี้ดดด ลอร์...มันบีบรัด..."

                นิ้วเรียวแตะเข้าที่ริมฝีปากของชิเอลที่กำลังจะส่งเสียง คนด้านบนที่แอ่นกายในท่าสง่างามตามแบบฉบับเจ้าชายที่ถูกอบรมสั่งสอนให้ดูดีอยู่ตลอดเวลา ดวงตาหวานเยิ้มกับรอยยิ้มมุมปากที่เดี๋ยวหอบหายใจเดี๋ยวส่งเสียงคราง

                "ยะ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยิน"

                ชิเอลพยักหน้าเข้าใจมือกุมมือข้างหนึ่งของลอร์ไว้แน่นตอนที่ลอร์กดสะโพกลงมาครอบแก่นกายจนหมดสิ้นความยาว ความสั่นสะท้านที่ทำสั่นไปทั้งร่าง ขามันก็ถีบผ้าให้ร่วงลงไปอยู่ข้างเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ เผยให้เห็นทวงท่าน่าอายได้อย่างชัดเจน

                ต้นขาขาวๆที่กำลังบีบรัดรอบขา คร่อมทับช่วงตัวหากแต่แก่นกายเขากลับถูกดูดกลืนเข้าไปจนหมด

                "อึ่ก ซี้ดด ลอร์...ไม่เป็นไรนะ"

                หงึกๆ

                ลอร์พยักหน้าเร็วๆทั้งๆที่น้ำตาไหลอาบแก้ม สะอื้นไห้ทั้งๆที่ช่องทางยังตอดรัดแก่นกายร้อนระอุไม่เว้นว่าง

                "ทำไมล่ะ อึ่ก...มัน ลึกจัง"
                ลอร์เพิ่งรู้สึกได้ถึงความยาวที่บุกรุกเข้ามาภายใน ไอ้ความรู้สึกวาบหวามที่ได้จากการถูกสัมผัสภายในที่ลึกขนาดนี้ มันต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง ครั้งก่อนนั้นชิเอลไม่ได้บุกรุกเข้ามาขนาดนี้ แค่รู้สึกดีกับการบุกรุกเข้าไปภายในไม่เท่าไหร่เขาก็พอใจและสุขสมได้

                แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ลอร์ถึงกับนิ่งไม่ขยับเขยือนแล้วปล่อยให้พนังนุ่มตัวเองซึมซับสัมผัสจากมังกรผงาด ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตาแต่ริมฝีปากมันอยากจะยิ้มอย่างคนมีความสุข

                เจ็บน่ะมันเจ็บ แต่พอคิดว่าได้เป็นหนึ่งเดียวกับชิเอลแล้วความเจ็บมันก็จางหาย

                "ชิเอล อึ่ก รู้สึกดีรึเปล่า?"

                "...ลอร์ เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ"

                เมื่อสติสั่งการยังดีอยู่มันอดไม่ได้จะปฏิเสธสิ่งที่กำลังทำกันอยู่ แม้เอาเข้าจริงเขาแค่ขยับตัวเหวี่ยงลอร์ออกไปซะมันจะง่ายกว่าหากจะหยุดจริงๆ แต่ก็ไม่ทำ

                "อึ่ก อืออ...ฮึก แต่เรา หยุดไม่ได้แล้ว"

                ฟึ่บ...ฟึ่บ...ฟึ่บ

                เมื่อไม่ได้คำตอบที่อยากได้ลอร์ก็ปล่อยน้ำตาให้มันไหลอาบแก้ม มือดันที่หน้าท้องของชิเอลขยับสะโพกให้เจ้าแก่นกายใหญ่ออกมาหายใจ ก่อนจะกลับเข้าไปทั้งความยาว

                "อ๊ะ..อ๊าา อาห์..."

                เสียงครางปนเสียงสะอื้นของลอร์ทั้งดูน่าสงสาร ทั้งดูยั่ว ยิ่งมองจากมุมล่างอย่างชิเอลแล้วยิ่งปัดให้สติกระเจิดกระเจง หายใจลำบากแล้ว ควบคุมตัวเองก็ไม่ค่อยจะได้ มือที่รั้งสะโพกไม่ได้ควบคุมให้ลอร์หยุด แต่ช่วยประคองให้ลอร์ไม่รับภาระหนักจากการขยับ

                ฟึ่บ

                ร่างอ่อนปวกเปียกโน้มลงค้ำเตียง ใบหน้าที่ห่างจากใบหน้าของชิเอลไม่เท่าไหร่ การร่วมรักที่เขาเป็นคนเริ่มแล้วไม่อยากจะหยุด แต่น้ำตามันกลับไหลออกมาเองซะได้

                แหมะๆ

                หยดน้ำหยดลงบนแก้มของชิเอล ดวงตาสองคู่สบกัน ชิเอลไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลย ไม่ต่างจากลอร์ที่แม้จะสบตากับชิเอลผ่านม่านน้ำตาก็ยังไม่กระพริบตาหรือหลบตา

                ความอุ่นจากแก่นกายแผ่ซ่านไปทั่วร่างของคนทั้งคู่ ลอร์ลดระยะห่างแนบหน้าอกตัวเองลงไปกับแผงอกแข็งแกร่งของชิเอล ความใกล้ชิดมากขึ้นที่ชิเอลส่งมือไปกอดเอว ลูบมือไปตามแผ่นหลังของเจ้าชายขี้แย

                "อ๊าา...ฮึก..อือออ"

                ทั้งๆที่รู้สึกดีแต่คนที่มีแรงเหลือเฟือขย่มอยู่ด้านบนก็ยังร้องไห้ นิสัยขี้แยบวกความน้อยใจเล็กๆที่ชิเอลเหมือนไม่อยากทำด้วยมันก็เลยทำให้น้ำตาไหลไม่ขาดสาย

                มือใหญ่สัมผัสเข้าที่ข้างแก้ม เกลี่ยน้ำตาบแก้มครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ยังมีอยู่เรื่อยๆจนชิเอลต้องเลื่อนหน้าตัวเองขึ้นไปจูบซับน้ำตา

                "ฮึก...อือออ อ๊าาา"

                "ดี มันรู้สึกดี..."

                หมับ พรึ่บ

                ชิเอลกอดรอบลำตัวของลอร์ไว้ ขยับพลิกตัวทั้งๆที่ยังเชื่อมต่อกัน การเปลี่ยนตำแหน่งที่ลอร์ตวัดขาเกี่ยวรอบสะโพกสอบ มือกอดเข้าที่คอ

                "ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะรุกฉันแบบนี้"

                ฟึ่บๆๆ

                "อ๊ะ..ฮ้าา อ๊าาาาา อือออ"

                ชิเอลขยับสะโพกกระแทกแก่นกายที่มันถูกรบเร้าและตอดรัดหนักหน่วงเข้าออกในจังหวะหนักหน่วง เสื้อเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วพอๆกับเสียงครางของลอร์ที่มันเริ่มดังขึ้นกว่าเมื่อกี้

                "ซี้ดด อย่าเสียงดังสิ นายเป็นคนบอกฉันเองนะ"

                ชิเอลโน้มหน้ากระซิบข้างๆหูให้ลอร์ใช้มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองแต่เสียงครางมันกลับยิ่งชัดกว่าเดิม น้ำตายังคงไหลรินอยู่ตรงหางตาถูกจูบซับอย่างอ่อนโยนไม่ต่างจากการปลอบโยนโดยการกอด

                "อึ่ก ซี้ดดด ลอร์ อืมม"

                ฟึ่บๆๆ

                เมื่อรู้สึกแตกต่างระหว่างความนุ่มขึ้นอยู่กับการบุกรุกของเขา ไอ้ความรู้สึกที่อยากได้มากกว่าเดิม หรือที่เรียกว่าติดใจ มันก็ทำให้ชิเอลกดแก่นกายเข้าไปลึกสุดโคน กระแทกเน้นย้ำหากแต่ไม่รุนแรงอย่างที่คิดมันกลับสร้างความเสียวซ่านให้ทั้งสองฝ่ายได้อย่างไม่น่าเชื่อ

                "อ๊าา อืมมม"

                ชิเอลพรมจูบไปตามแก้มและโครงหน้าขาวๆ แนบจมูกหอมแก้มลากริมฝีปากพรมจูบไปทั่วหน้าคนขี้แย ปลายนิ้วที่ไล่ลูบไปตามสีข้างเพื่อผ่อนคลาย ไม่เว้นแม้แต่มือหนาที่ขยำเข้าที่ยอดอก

                ลอร์แอ่นหน้าอกอย่างไม่ได้ตั้งใจ มือใหญ่ที่ขยำเบามือแต่กลับทำให้เสียวซ่านเกินกว่าจะทนไหว ใบหน้าน่ามองของชิเอลมีเหงื่อซึมตามไรผมดูน่ามองยิ่งกว่าเดิมมากโข

                "อ๊าาา อือออ ซี้ดดด ชิเอล อืออ"

                ลอร์จิกเล็บลงบนหลังของชิเอลจนได้เลือด ตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วที่เขาได้แผลจากเซ็กส์ คนไม่เคยอย่างเขาก็เข้าใจไปแล้วว่านี้มันอาจจะเป็นเรื่องปกติ จนอดไม่ได้จะเริ่มกระแทกรุนแรงจนตัวลอร์โยกไปตามจังหวะ

                "อึ่ก อืออ ลอร์ ซี้ดด เจ็บไหม?"

                "มะ ไม่ อืมม ไม่เจ็บ"

                ปลายจมูกคนหล่อสีกับปลายจมูกของลอร์ โน้มหน้าได้องศาประกบริมฝีปากบดจูบแนบสนิทกับริมฝีปากของลอร์ ปลายลิ้นที่สอดประสานกัน กลิ่นหอมๆจากตัวลอร์ยิ่งรุมเร้าให้ความยากมันเพิ่มพูนขึ้นเป็นเท่าตัว

                "อ๊ะ อะ อ๊าาาา"

                หมับ

                ชิเอลกอดร่างของลอร์ไว้แน่น ไม่ต่างจากลอร์หรอกที่ทั้งโอบกอดด้วยสองมือ เกี่ยวเกาะด้วยสองขา ส่วนอ่อนไหวที่ยังเชื่อมต่อกัน ความซาบซ่านที่ได้มันยิ่งกว่าการร่วมรัก การเป็นหนึ่งเดียวที่ถึงชิเอลจะไม่ได้เริ่ม แต่ก็สานต่อจนจบ

                "อึ่ก ซี้ดด อือออ ลอร์ จะไม่ไหวแล้ว"

                "ฮึก อือออ"

                ลอร์กระชับกอดคอสมองขาวโพลนพยักหน้าแอ่นอกให้ร่างกายแนบชิดกันมากกว่าเดิม

                พรวด

                กระกระตุกทั้งตัวของลอร์บีบรัดแก่นกายของชิเอลให้แก่นกายของชิเอล ความเสียวซ่านที่ชิเอลกัดฟันซี้ด ฉีดน้ำสีขาวเข้าไปภายในเต็มช่องทางรัก

                "อึ่ก ฮึก..."

                ลอร์ตัวสั่นกอดชิเอลไว้แน่นไม่ต่างชิเอลที่หอบนิดๆล้มตัวลงนอนทับ จมูกเกลี่ยเข้าที่แก้มให้ลอร์เม้มปากขยับมือลูบแผงอก

                "เรา...เหนื่อยจังเลย"

                ลอร์พูดเสียงสั่น ชิเอลล้มตัวลงนอนข้างๆ สูดหายใจลึกๆเข้าเต็มปอด ลอร์ขยับตัวกอดเอวหนุนเข้าที่แขนให้ชิเอลใช้มือข้างที่ลอร์หนุนกอดไหล่ไว้อีกที

                "ลอร์.."

                "หืม? อึ่ก...อืม"

                คนหล่อสะอื้นเล็กๆครางในลำคอเบาๆยามที่ขยับตัว ความเพลียมันเข้าครอบงำให้พ่อแวมไพร์ตาแดงเข้าสู่นิทราในเวลาอันเร็ว

                "ลอร์ หลับแล้วเหรอ?"

                "อือออ"

                เสียงครางในลำคอและเสียงหายใจสม่ำเสมอแทนคำตอบให้ชิเอลลูบไหล่เนียนๆเบามือ อย่างจะถนุถนอม นี้เขาก็เผลอทำรอยไว้ตีตรา

                "ซี้ดด แรงดีจริงเลยนะ"

                ชิเอลก้มมองคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู ภาพติดตาที่ชิเอลไม่สามารถลบมันออกไปได้ ยิ่งได้เห็นเต็มตาขนาดนี้เขาก็เข้าใจชัดเจนเลยว่า...เราอยู่ในสถานะที่เรียกว่าเพื่อนไม่ได้แล้ว

                เจ้าชายคนหล่อที่เป็นยิ่งกว่าความหวังของประเทศ ตอนนี้เป็นแค่เมียของชิเอล เมียที่หลับสนิทในอ้อมกอดของเขา

...................................................

แสดงความคิดเห็นกันที่นี้นะครับผม

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1310277&chapter=64

Offspring Vampire Chapter: 15 เจ้าชายลามก

"อึ่ก อือออ อาห์..."
สวบ สวบ สวบ
แก่นกายของชิองถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนาของริโอ้ รูดรั้งรอบแก่นกายจนชิองที่นอนแผ่อยู่กลางเตียงส่งสองมือไปดันหัวริโอ้เอาไว้
ที่มันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ได้ก็คงต้องโทษชิองเองล้วนๆที่ปล่อยเสียงครางน่ารักตลอดเวลาตอนที่ริโอ้นวดให้หวังให้ผ่อนคลาย ทั้งๆที่คิดจะทำแค่นั้น แต่ชิองดันน่ารักเกินกว่าที่ริโอ้จะนวดเฉยๆได้
"อึ่ก อือออ บะ บอกให้พอ อึ่ก"
ชิองสะบัดหน้าไปมากับความรู้สึกวูบวาบทั่วร่าง ไอ้ความเสียววาบที่ช่องทางตีตื้นขึ้นมาที่ลำคอจนกลายเป็นเสียงครางกระเส่าเร้าใจ
หางตาของริโอ้เหลือบมองทุกปฏิกิริยาของชิองที่มีแต่การกระทำของเขา ยิ่งปลุกปั่นให้ความต้องการของชิองเพิ่มมากขึ้นโดยไม่คิดจะหยุดพัก ริมฝีปากช่ำชองดูดเม้มเจ้าแก่นกายน่ารักเข้าไปทั้งความยาว ปลายลิ้นภายในควานเลียเล่นจนชิองแอ่นอกไม่อาจต้านทานความเสียวนี้ได้อีก
สวบ สวบ สวบ
"อ๊ะ...ฮ้าๆ...พอแล้ว...อ๊าาา"
ชิองขยุ้มผมของริโอ้เข้าเต็มมือ ดึงทึ้งอย่างไม่กลัวว่าริโอ้จะเจ็บซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้น แอ่นอกจิกเท้าลงกับเตียงพร้อมกับครางเสียงหวาน
"อึ่ก... ออกมาเยอะเลยนะ"
คนหล่อกลืนของหวานที่ออกมาจากชิองลงคอมองเมียที่กำลังหอบหายใจระรัวใต้ร่างแล้วมันทนไม่ไหวจริงๆที่จะต้องดำเนินการต่อ แต่ครั้งนี้เขาจะอ่อนโยน เขาจะถนุถนอมอย่างที่ใจต้องการ เขาจะรักและกอดชิองให้สมกับที่ชิองยอมให้กอด
"แฮ่กๆ...คนเห็นแก่ตัว"
"ก็ขอโทษทีที่ฉันมันเห็นแก่ตัว"
ฟึ่บ
"อ๊ะ!" สองขาของชิองถูกพาดเข้าที่บ่ายกสะโพกให้ลอยขึ้นจากเตียงสูงระดับที่ริโอ้ก้มหน้าลงมาได้พอดี ลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดส่วนอ่อนไหวและยังเห็นวิวสวยๆได้ชัดเจนแจ่มแจ้งจนชิองหน้าแดงปรี๊ด ดันเสื้อนอนของตัวเองไปปิดน้องชายสีสด
"ไม่ใช่ตรงนั้นสักหน่อยที่ฉันจะทำต่อ"
แผล็บ
"อ๊าาาา..."
ปลายลิ้นของริโอ้แตะเข้าที่ปากทางเข้า ละเลงพลิวไหวเลียชิมรอบนอกพร้อมกับโอบรัดรอบเอวของชิองด้วยสองแขน การกระทำที่ชิองเบิกตากว้างเกร็งขมิบทั้งจีบสีสดและหน้าท้อง ขามันโอบเกี่ยวรอบคอของริโอ้อย่างช่วยไม่ได้กับความแปลกใหม่ที่ทำให้เลือดในกายสูบฉีด
"นายมัน...อึ่ก! อย่า..."
ฝนข้างนอกยังตกกระหน่ำไม่หยุดแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ข้างในห้องเย็นลงได้ดั่งสายฝน มีแต่จะทวีคูณความเร้าร้อนแบบอ่อนนุ่มดำเนินต่อไป
สวบ แผล็บ
"อ๊ะ..ฮ๊าาา อาห์...ทะ ทำอะไร มันสกปรก...มัน อึ่ก..."
ปลายลิ้นอุ่นๆสอดแทรกเข้ามาภายใน กวาดร้อนชิมผนังอุ่นๆที่กำลังบีบรัดกระตุกถี่เพราะความต้องการ แกนกายน่ารักมันก็แข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งเพราะการปลุกเร้าจากภายใน
"เรื่องนั้นหรอกเหรอที่เป็นห่วง?"
ฉ่า
ชิองไม่ได้ห่วงเรื่องที่ตัวเองถูกรุกราน แต่เพราะริโอ้ใช้ลิ้นกับส่วนที่สกปรกที่สุดของร่างกายเขาต่างหาก แก้มมันก็ร้อนจัดจนมือข้างหนึ่งต้องยกขึ้นมาพาดหน้าปิดครึ่งหน้า หลบสายตาอย่างสมบูรณ์แบบ
สวบ
"อั๊ค..ซี้ดด อึ่ก ทำบ้าอะไร! นี้นาย! คิดจะทำแบบนั้นกับฉันอีกงั้นเหรอ!"
แม้ไม่ต้องบอกเด็กประถมยังดูออกว่าเขาเอาจริง เอาจริงๆชิองควรจะหยุดเขาตั้งแต่ลูบไล้เนื้อตัวของชิองแล้ว แต่กลับปล่อยให้เลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้ ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคดีของริโอ้ไป
ปลายนิ้วที่สอดแทรกเข้ามาภายในตัวถูกตอดรัดเต็มที่จนริโอ้ขบกรามคำรามในลำคอกับความรู้สึกต้องการที่กำลังไปกองรวมกันอยู่ใต้กางเกง เพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม จากสามเป็นสี่
ไม่ได้อยากจะทำอะไรยุ่งยากแบบนี้หรอก แต่มันช่วยไม่ได้ เพราะน้องชายของเขามันค่อนข้างจะ...ใหญ่ เพราะฉะนั้นไม่แปลกเลยที่จะต้องเตรียมการนานแบบนี้
ฟึ่บ
ริโอ้ลดระดับสะโพกของชิองให้อยู่ในระดับเดียวกับสะโพกตัวเอง สองขายังวางพาดอยู่ที่บ่าแต่มือกลับสอดเข้าไปใต้เสื้อนอนที่ชิองยังสวมอยู่พร้อมกับ
หมับ
"อ๊าาาา จะ จับตรงไหนของนาย!"
"หัวนมไง"
ไอ้ความทะเล้นที่ชิองอยากกระตุกขาถีบแต่มันก็ไม่มีแรงแม้แต่จะใช้มือผลักมือของอีกคนที่กำลังบีบเค้นรอบอกตัวเองอยู่
มันไม่ได้เจ็บ ไม่ได้ทรมาน แต่กลับ...รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"ทับรอยไงชิอง...จำคืนนี้ไว้ แทนที่คืนระยำนั้น"
ริโอ้พูดจากใจไล่มือบีบคลึงสะโพกมนของชิอง ผ่อนคลายทั้งภายนอกภายในให้คนที่กำลังปรือตาเคลิ้มเต็มที่เม้มปาก หากแต่กลับสบตา จ้องมองกันอย่างไม่มีใครหลบสายตา
"ฉันรักนาย"
สวบ
"อ๊าาาาาาาา"
หมับ!
แก่นกายอุ่นๆสอดแทรกเข้ามาภายในการพร้อมกับร่างของริโอ้ที่โน้มตัวคร่อมเตียงกุมมือของชิองที่กำลังดึงทึ้งผ้าปูที่นอนจนแทบจะขาด
"ฉันรักนายนะ ชิอง รักมาก"
เขาไม่อาจจะเมินเฉยต่อใบหน้าน่ารักที่ปล่อยเสียงครางระคนเสียงหอบตรงหน้าไว้ได้ ประกบริมฝีปากแล้วเริ่มขยับแก่นกายที่บุกรุกเข้าไปในตัวของชิองช้าๆ
"อึ่ก อืออ อืออ"
เสียงครางในลำคอดัวก้องในขณะที่ริโอ้กระแทกสะโพกจนร่างกายสั่นไปพร้อมๆกัน ผนังนุ่มๆที่กำลังตอดรัดรุนแรงมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อชิองถูกดันขาให้อ้าออกกว้างกว่าเดิม แก่นกายก็บุกรุกเข้าไปมากกว่าเดิม แม้จะแค่เซ็นต์เดียว แต่ก็เสียวขึ้นเป็นเท่าตัวจากตอนแรก
"อ๊าาาา อร๊าาางงงง"
เสียงครางกระเส่าดังขึ้นข้างแก้ม ใบหน้าเปี่ยมสุข หนังตาปิดสนิทเชิดหน้าขึ้นนิดๆหอบหนักๆ ท่าทางธรรมชาติที่ไม่ได้ถูกปรุงแต่งมันเร้าใจริโอ้ซะจนเผลอเร่งจังหวะเอาใจตัวเอง
"อึ่ก อ๊าาาางงงงง ริโอ้! เจ้าบ้า! อ๊าา อะ อ๊ะ อ๊าาาา"
ชิองหายใจไม่ทันกับจังหวะที่เปลี่ยนไป เสียงเนื้อกระทบเนื้อหยาบโลนรู้ซึ้งถึงเรื่องลามกที่กำลังทำกัน ทั้งๆที่วันก่อนริโอ้ยังถูกขังอยู่เลยแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับมากระแทกกายทำเรื่องลามกกับเขาอยู่บนเตียงในคืนฝนตกซะได้
หมับ
"ซี้ดดด"
ริโอ้ซี้ดปากแอ่นอกกับมือของชิองที่จิกเล็บเข้าที่แผ่นหลังฝากแผลไว้เต็มๆหลัง เลือดไหลซึมหยดลงบนเตียงแต่ริโอ้กลับไม่หยุดกิจกรรม ทั้งยังเพิ่มความเร็วมากกว่าเดิมจนชิองเสียววาบไปทั้งตัว
"อ๊ะ อะ อ๊าาา อาห์ แฮ่กๆ..หยุดนะ..อะ อ๊ะ!"
พรวด
ชิองกัดปากตัวสั่นระริกกับความรู้สึกแตะขอบสวรรค์ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ช่องทางตอดรัดที่ริโอ้เกร็งไปทั่วตัว กดแก่นกายเข้าไปลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ปลดปล่อยตามคนรักจนไหลทะลักออกมาจากช่องทางสีสด
"แฮ่กๆ..."
ชิองนอนหอบหายใจยามที่ริโอ้ถอนตัวตนออกมาจากตัวของชิอง มองผลงานตัวเองที่กำลังไหลตามออกมาจากช่องทางของชิองในจังหวะที่เจ้าตัวหลับตาสนิทเข้าสู่ห้วงนิทรา
"สวย..."
ริโอ้เอื้อมมือไปแตะเข้าที่ข้างแก้ม ประคองใบหน้ายั่วๆเมื่อครู่ขึ้นมาประกบจูบอีกครั้ง สอดปลายลิ้นเข้าไปผัวพันเพิ่มระดับความเร้าร้อนแต่ก็คงความอ่อนโยนเอาไว้ เขาไม่ทิ้งรอยไว้บนร่างกายของชิองสักรอย ไม่มีแม้แต่รอยมือให้ผิวเนื้อของชิองต้องมัวหมอง
ในเมื่อตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำร้าย ก็คือไม่ทำร้าย เพราะงั้นเซ็กส์ครั้งนี้จึงมีเพียงความสุขสมที่ได้กันทั้งสองฝ่าย... แม้ชิองจะคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายเสียก็เถอะ

ตามอ่านต่อกันที่นี้เลยครับผม

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1310277&chapter=63

Offspring Vampire Chapter: 13 เทนทาเคิล

        หมับ

"อืออ อืมมม"

เส้นความอดทนขาดสะบั้นเมื่อประโยคน่ารักมันดังขึ้นจากปากของลอร์ มือใหญ่รอบเอวของลอร์แน่น บดกลีบริมฝีปากแนบสนิทแบบที่พ่อหนุ่มหล่อเจ้าของชื่อลอร์ก็ทำตาหวานเยิ้มโอบรอบคอพร้อมกับเงยหน้ารับจูบของชิเอล

"อือออ สัมผัสสิ"

ลอร์ขย้ำมือของชิเอลให้ขยับหน้าอกตัวเอง ลูบไล้นำทางให้มือของชิเอลขยับตาม ชิเอลเหมือนเด็กน้อยไม่รู้ภาษาหากแต่สันชาตญาณมันก็ถูกปลุกขึ้นมา โอบรัดร่างของลอร์แล้วประทับจูบลงบนแก้ม ปลายคาง ไล่ต่ำจากลำคอจนถึงส่วนที่พ้นเสื้อเปียก

"อืออ...ชิเอล"

เสียงครางน่ารักดังลอดลำคอให้เขาได้ยินทุกครั้งที่ริมฝีปากของเขาแนบกับผิวเนื้อ สมองขาวโพลนยามนี้รู้แค่ต้องทำให้ลอร์ปลดปล่อยออกมา แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เขานั้นแหละที่จะมีอารมณ์

ฟึ่บ

แก่นกายที่กำลังชูชันจากแรงอารมณ์ถูกสัมผัสจากมือของชิเอล ไม่รู้ว่าพวกเขาใช้เวลาเล้าโลมกันมากแค่ไหน รู้ตัวอีกทีแก่นกายของลอร์ก็อยู่ในมือซะแล้ว

"อ๊าาา...อาา...ชิเอล"

เสียงครางกระเส่าสั่นโสตประสาทให้ชิเอลขยับรูดรั้งแก่นกายของลอร์ไว้ในมือ ชิเอลไม่ได้ปฏิเสธหรอกว่ารู้สึกดีโคตรๆกับการสัมผัสลอร์ เขาละสายตาจากคนตรงหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำกับความ...น่ารัก

"อึ่ก เอาออกมาสิ เจ้าดูแต่ของเราอย่างเดียวมัน...น่าอาย"

ลอร์เร่งเร้าปลดเปลื้องกางเกงพยายามเร่งให้ชิเอลโชว์ของตัวเองบ้าง แล้วชิเอลก็ไม่ได้อิดออดแถมยังเป็นนิ่งประคองร่างของลอร์ที่ง่วนกับการถอดเสื้อผ้าเขา 

ฟึ่บ

ผ้าคลุมผืนใหญ่ถูกปูรองก่อนจะตามด้วยร่างของลอร์ที่แม้จะสวมเสื้อผ้าเปียกๆก็ยังน่ามอง

"คงน่ามองถ้าไม่ใส่อะไรเลย"

ชิเอลเผลอปากพูดสิ่งที่คิดตอนที่โอบเอวแก่นกายร้อนระอุกำลังแนบติดกันภายใต้เสื้อผ้าที่ปกคลุมไม่ให้ผิวเนื้อไม่ถูกกับอากาศ ภาพที่เห็นจากไกลๆก็เป็นเพียงภาพของสองหนุ่มที่กำลังโอบกอดกันเท่านั้น

"ก็ถอดสิ...ถอดออกไปเลย"

ฟึ่บ

ลอร์เป็นฝ่ายส่งมือไปปลดเปลื้องเสื้อเปียกของตัวเองโชว์แผ่นอกขาวๆ ขาเรียวที่โอบรัดรอบสะโพกของชิเอลในขณะที่ชิเอลก็ไม่รีรอจะขยับแก่นกายถูไถกัน

"นายจะยั่วเกินไปแล้วนะลอร์ นี้โดนอะไรเข้าไปห้ะ..."

ลอร์งับริมฝีปากตัวเองเผยอขึ้นแล้วไล่นิ้วไปตามแผงอก ลูบต่ำเรื่อยๆจนถึงแก่นกายตัวเอง ขยับเลยไปอีกนิดขยี้จีบสีสด

"มะ มันรู้สึกแปลกๆ...ตรงนี้"

"ฉัน...เดี๋ยวฉันจะช่วยนายเอง"

ไม่รู้เขาดมกลิ่นหอมๆที่เทนทาเคิลมันปล่อยมาล่อเหยื่อรึเปล่า แต่เขากำลังลุ่มหลงกับร่างกายนี้จนเผลอพูดตามที่คิดออกไปซะหมด แถมมือมันยังเลื้อยยิ่งกว่าปลาหมึกซะอีก ลูบคลำไปตามกล้ามเนื้อที่แทบจะไม่โดนแดดเลยของลอร์

จีบสีสดที่กำลังขมิบช่างยั่วสายตาจนชิเอลส่งมือไปลูบแทนมือของลอร์ จีบสีสวยที่กำลังขยับราวกับหายใจได้ มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะสอดนิ้วเข้าไปภายใน

"อ๊าาาาา...อาาา ฮ้าๆ...แฮ่กๆ"

ลอร์ปิดปากตัวเองกลั้นเสียงคราง ปลายนิ้วที่ถูกดูดกลืนทำเจ้าแก่นกายมันกระดกขึ้นลงเพราะแรงปรารถนา

"ชิเอล มันร้อน...อุ่นจัง"

ลอร์กระชับกอดเข้าที่คอ ดึงให้ชิเอลโน้มตัวช่วงบนเข้าไปแนบกาย ความอบอุ่นของร่างกายมันแผ่เข้าหาร่างของลอร์ แวมไพร์ตาแดงที่ตอนนี้กลายเป็นคนใสๆทำหน้ายั่วโดนธรรมชาติ

"เราชอบ...ชิเอล.."

สวบ

"อึ่ก ซี๊ดดด...อือออ"

ลอร์เงยหน้าปรือตามองชิเอลคนหล่อที่ดวงตาสองข้างเป็นสีดำสนิท ดวงตาสีแดงที่ถูกซ่อนด้วยเลนส์ซ่อนสีตาจริงๆเอาไว้ ชิเอลคลาดสายตาไม่ได้จริงๆ แล้วก็ทนไม่ได้จนเผลอเอาไอ้นั้นสอดใส่เข้าไปในตัวลอร์

"ลอร์..."

หมับ

"อึ่ก...ชิเอล อืออ อืมมม"

ลอร์ครางอยู่ข้างหูชิเอล มือมันกอดรอบคอไว้แน่นจนชิเอลขยับได้แค่ช่วงล่าง ทุกอย่างมันผ่านไปเร็วจนจำรายละเอียดไม่ได้ รู้เพียงแค่ไอ้ผนังนุ่มๆที่กำลังบีบรัดแก่นกายเขาเนี่ยมันช่างอบอุ่นแล้วยังรัดแน่นเอามากๆจนเขาหายใจลำบาก

"อืมมม ลอร์..."

ใบหน้าขาวซีดกำลังมีสีเลือดดูน่ารักขึ้นถนัดตา แกนกายที่ค่อยๆสอดเข้าไปหากแต่ก็หยุดอยู่ที่ครึ่งลำ ไม่ใช่ว่าไม่อยากสุขกว่านี้ แต่เขาคำนึงถึงคนข้างล่างที่เขา...เพิ่งเปิดบริสุทธิ์ไปแล้วมันก็อดจะกั๊กๆไว้ไม่ได้

"ชิเอล อึ่ก...อาาห์..."

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ

ในขณะที่ชิเอลจำได้เพียงใบหน้าเปี่ยมสุขของชิเอลที่คร่อมทับบนร่างกายของเขา ช่องทางที่กำลังดูดกลืนมันให้ความรู้สึกดีซะจนลอร์เผลอจิกเล็บเข้าที่แผ่นหลัง

หมับ ฟึ่บๆๆ!

จังหวะการขยับแสนเด็กน้อยที่ไม่ได้ใช้ความยาวเต็มที่ ต้องบอกว่าแค่ส่วนเปล่าเข้าไปซึมซับความรู้สึกดีๆซะมากกว่า ไอ้ความเสียวที่เบลอๆมันก็อธิบายไม่ถูก จังหวะสะโพกที่ไม่คุ้นเคยทำชิเอลเงอะงะในบางเวลา

"อ๊ะ...อ๊าาาา ดี อุ่นจัง ชิเอล...อึ่ก อ๊าาาา"

มีเพียงเสียงครางของลอร์ที่ดังทั่วป่าก่อนที่มันจะจบลงที่ความสุขสมทั้งสองฝ่าย เอาจริงๆชิเอลก็จำไม่ได้ทั้งหมดกับเรื่องที่เกิด รู้แต่...ลอร์น่ารักมากๆจนไม่อาจลืมใบหน้าเปี่ยมสุขนั้นได้เลย

ต่อกันในเว็บนะครับผม

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1310277&chapter=61