แก่นกายสีหวานของคนคร่อมทับด้านบนถูไถกับแกนกายใหญ่ของคนด้านหลัง เรื่องน่าอายที่มีเสื้อผ้าคลุมสะโพกด้านหลังลงไป แม้จะมีเสื้อของลอร์ปกปิดอยู่ แต่ไอ้ผิวเนื้อขาวๆที่เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ตอนที่ลอร์ขยับตัวมันยั่วตายิ่งกว่าเดิมซะอีก
"อึ่ก อือ"
ลอร์ที่กำลังขยับสะโพกให้ร่างกายขยับถูไถส่วนอ่อนไหวกับส่วนอ่อนไหวของชิเอล ภาพมุมบนจากสายตาของลอร์คือภาพของชิเอลที่ยิ่งกว่าน่ามอง ไม่ต่างจากชิเอลที่มองหน้าลอร์จากมุมต่ำ เสื้อผ้าหลุดหลุยประดับร่างกายน่ามองที่ไร้รอยขีดข่วน
"ลอร์ แบบนี้ไม่ได้นะ.."
"มะ มัน...แค่นิดเดียว"
ปากทางที่หุบไม่ลงขมิบถี่ จากครั้งแรกที่มันทำให้ติดใจและช่องทางที่มันไม่สามารถหุบลง ยิ่งถูกสัมผัสจากคนที่เขาชอบแล้วก็ยิ่งทำให้ความต้องการของสัมผัสมันมากขึ้น
"ตรงนี้ มันรู้สึกแปลกๆ"
ลอร์ยกสะโพกตัวเองขึ้นส่วนแข็งขืนของชิเอลก็เด้งตั้งตรงขึ้นมาแยงปากทางเข้า จีบสีสวยที่ขยับขมิบถี่ห้วนคิดถึงสัมผัสครั้งก่อนที่...เจ้าแกนกายผงาดนี้เข้าไปสัมผัสด้านใน
สวบ
"อึ่ก...อือออ"
"ลอร์.."
ชิเอลได้แค่มองลอร์ที่รั้งสะโพกตัวเองกดแก่นกายเข้าไปภายใน แค่นิดเดียวที่ส่วนหัวบุกรุกเข้าไปลอร์ก็สั่นสะท้านไม่ต่างจากชิเอลที่ใช้มืออีกข้างคลึงสะโพกของลอร์ไว้
ไม่ปฏิเสธสัมผัสที่เขาเอง...ก็อยากจะรู้สึกอีกครั้ง
สวบ
"อ๊าห์...ฮ้าๆ...อาห์"
"ซี้ดดด ลอร์...มันบีบรัด..."
นิ้วเรียวแตะเข้าที่ริมฝีปากของชิเอลที่กำลังจะส่งเสียง คนด้านบนที่แอ่นกายในท่าสง่างามตามแบบฉบับเจ้าชายที่ถูกอบรมสั่งสอนให้ดูดีอยู่ตลอดเวลา ดวงตาหวานเยิ้มกับรอยยิ้มมุมปากที่เดี๋ยวหอบหายใจเดี๋ยวส่งเสียงคราง
"ยะ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยิน"
ชิเอลพยักหน้าเข้าใจมือกุมมือข้างหนึ่งของลอร์ไว้แน่นตอนที่ลอร์กดสะโพกลงมาครอบแก่นกายจนหมดสิ้นความยาว ความสั่นสะท้านที่ทำสั่นไปทั้งร่าง ขามันก็ถีบผ้าให้ร่วงลงไปอยู่ข้างเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ เผยให้เห็นทวงท่าน่าอายได้อย่างชัดเจน
ต้นขาขาวๆที่กำลังบีบรัดรอบขา คร่อมทับช่วงตัวหากแต่แก่นกายเขากลับถูกดูดกลืนเข้าไปจนหมด
"อึ่ก ซี้ดด ลอร์...ไม่เป็นไรนะ"
หงึกๆ
ลอร์พยักหน้าเร็วๆทั้งๆที่น้ำตาไหลอาบแก้ม สะอื้นไห้ทั้งๆที่ช่องทางยังตอดรัดแก่นกายร้อนระอุไม่เว้นว่าง
"ทำไมล่ะ อึ่ก...มัน ลึกจัง"
ลอร์เพิ่งรู้สึกได้ถึงความยาวที่บุกรุกเข้ามาภายใน ไอ้ความรู้สึกวาบหวามที่ได้จากการถูกสัมผัสภายในที่ลึกขนาดนี้ มันต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง ครั้งก่อนนั้นชิเอลไม่ได้บุกรุกเข้ามาขนาดนี้ แค่รู้สึกดีกับการบุกรุกเข้าไปภายในไม่เท่าไหร่เขาก็พอใจและสุขสมได้
ลอร์เพิ่งรู้สึกได้ถึงความยาวที่บุกรุกเข้ามาภายใน ไอ้ความรู้สึกวาบหวามที่ได้จากการถูกสัมผัสภายในที่ลึกขนาดนี้ มันต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง ครั้งก่อนนั้นชิเอลไม่ได้บุกรุกเข้ามาขนาดนี้ แค่รู้สึกดีกับการบุกรุกเข้าไปภายในไม่เท่าไหร่เขาก็พอใจและสุขสมได้
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ลอร์ถึงกับนิ่งไม่ขยับเขยือนแล้วปล่อยให้พนังนุ่มตัวเองซึมซับสัมผัสจากมังกรผงาด ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตาแต่ริมฝีปากมันอยากจะยิ้มอย่างคนมีความสุข
เจ็บน่ะมันเจ็บ แต่พอคิดว่าได้เป็นหนึ่งเดียวกับชิเอลแล้วความเจ็บมันก็จางหาย
"ชิเอล อึ่ก รู้สึกดีรึเปล่า?"
"...ลอร์ เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
เมื่อสติสั่งการยังดีอยู่มันอดไม่ได้จะปฏิเสธสิ่งที่กำลังทำกันอยู่ แม้เอาเข้าจริงเขาแค่ขยับตัวเหวี่ยงลอร์ออกไปซะมันจะง่ายกว่าหากจะหยุดจริงๆ แต่ก็ไม่ทำ
"อึ่ก อืออ...ฮึก แต่เรา หยุดไม่ได้แล้ว"
ฟึ่บ...ฟึ่บ...ฟึ่บ
เมื่อไม่ได้คำตอบที่อยากได้ลอร์ก็ปล่อยน้ำตาให้มันไหลอาบแก้ม มือดันที่หน้าท้องของชิเอลขยับสะโพกให้เจ้าแก่นกายใหญ่ออกมาหายใจ ก่อนจะกลับเข้าไปทั้งความยาว
"อ๊ะ..อ๊าา อาห์..."
เสียงครางปนเสียงสะอื้นของลอร์ทั้งดูน่าสงสาร ทั้งดูยั่ว ยิ่งมองจากมุมล่างอย่างชิเอลแล้วยิ่งปัดให้สติกระเจิดกระเจง หายใจลำบากแล้ว ควบคุมตัวเองก็ไม่ค่อยจะได้ มือที่รั้งสะโพกไม่ได้ควบคุมให้ลอร์หยุด แต่ช่วยประคองให้ลอร์ไม่รับภาระหนักจากการขยับ
ฟึ่บ
ร่างอ่อนปวกเปียกโน้มลงค้ำเตียง ใบหน้าที่ห่างจากใบหน้าของชิเอลไม่เท่าไหร่ การร่วมรักที่เขาเป็นคนเริ่มแล้วไม่อยากจะหยุด แต่น้ำตามันกลับไหลออกมาเองซะได้
แหมะๆ
หยดน้ำหยดลงบนแก้มของชิเอล ดวงตาสองคู่สบกัน ชิเอลไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลย ไม่ต่างจากลอร์ที่แม้จะสบตากับชิเอลผ่านม่านน้ำตาก็ยังไม่กระพริบตาหรือหลบตา
ความอุ่นจากแก่นกายแผ่ซ่านไปทั่วร่างของคนทั้งคู่ ลอร์ลดระยะห่างแนบหน้าอกตัวเองลงไปกับแผงอกแข็งแกร่งของชิเอล ความใกล้ชิดมากขึ้นที่ชิเอลส่งมือไปกอดเอว ลูบมือไปตามแผ่นหลังของเจ้าชายขี้แย
"อ๊าา...ฮึก..อือออ"
ทั้งๆที่รู้สึกดีแต่คนที่มีแรงเหลือเฟือขย่มอยู่ด้านบนก็ยังร้องไห้ นิสัยขี้แยบวกความน้อยใจเล็กๆที่ชิเอลเหมือนไม่อยากทำด้วยมันก็เลยทำให้น้ำตาไหลไม่ขาดสาย
มือใหญ่สัมผัสเข้าที่ข้างแก้ม เกลี่ยน้ำตาบแก้มครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ยังมีอยู่เรื่อยๆจนชิเอลต้องเลื่อนหน้าตัวเองขึ้นไปจูบซับน้ำตา
"ฮึก...อือออ อ๊าาา"
"ดี มันรู้สึกดี..."
หมับ พรึ่บ
ชิเอลกอดรอบลำตัวของลอร์ไว้ ขยับพลิกตัวทั้งๆที่ยังเชื่อมต่อกัน การเปลี่ยนตำแหน่งที่ลอร์ตวัดขาเกี่ยวรอบสะโพกสอบ มือกอดเข้าที่คอ
"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะรุกฉันแบบนี้"
ฟึ่บๆๆ
"อ๊ะ..ฮ้าา อ๊าาาาา อือออ"
ชิเอลขยับสะโพกกระแทกแก่นกายที่มันถูกรบเร้าและตอดรัดหนักหน่วงเข้าออกในจังหวะหนักหน่วง เสื้อเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วพอๆกับเสียงครางของลอร์ที่มันเริ่มดังขึ้นกว่าเมื่อกี้
"ซี้ดด อย่าเสียงดังสิ นายเป็นคนบอกฉันเองนะ"
ชิเอลโน้มหน้ากระซิบข้างๆหูให้ลอร์ใช้มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองแต่เสียงครางมันกลับยิ่งชัดกว่าเดิม น้ำตายังคงไหลรินอยู่ตรงหางตาถูกจูบซับอย่างอ่อนโยนไม่ต่างจากการปลอบโยนโดยการกอด
"อึ่ก ซี้ดดด ลอร์ อืมม"
ฟึ่บๆๆ
เมื่อรู้สึกแตกต่างระหว่างความนุ่มขึ้นอยู่กับการบุกรุกของเขา ไอ้ความรู้สึกที่อยากได้มากกว่าเดิม หรือที่เรียกว่าติดใจ มันก็ทำให้ชิเอลกดแก่นกายเข้าไปลึกสุดโคน กระแทกเน้นย้ำหากแต่ไม่รุนแรงอย่างที่คิดมันกลับสร้างความเสียวซ่านให้ทั้งสองฝ่ายได้อย่างไม่น่าเชื่อ
"อ๊าา อืมมม"
ชิเอลพรมจูบไปตามแก้มและโครงหน้าขาวๆ แนบจมูกหอมแก้มลากริมฝีปากพรมจูบไปทั่วหน้าคนขี้แย ปลายนิ้วที่ไล่ลูบไปตามสีข้างเพื่อผ่อนคลาย ไม่เว้นแม้แต่มือหนาที่ขยำเข้าที่ยอดอก
ลอร์แอ่นหน้าอกอย่างไม่ได้ตั้งใจ มือใหญ่ที่ขยำเบามือแต่กลับทำให้เสียวซ่านเกินกว่าจะทนไหว ใบหน้าน่ามองของชิเอลมีเหงื่อซึมตามไรผมดูน่ามองยิ่งกว่าเดิมมากโข
"อ๊าาา อือออ ซี้ดดด ชิเอล อืออ"
ลอร์จิกเล็บลงบนหลังของชิเอลจนได้เลือด ตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วที่เขาได้แผลจากเซ็กส์ คนไม่เคยอย่างเขาก็เข้าใจไปแล้วว่านี้มันอาจจะเป็นเรื่องปกติ จนอดไม่ได้จะเริ่มกระแทกรุนแรงจนตัวลอร์โยกไปตามจังหวะ
"อึ่ก อืออ ลอร์ ซี้ดด เจ็บไหม?"
"มะ ไม่ อืมม ไม่เจ็บ"
ปลายจมูกคนหล่อสีกับปลายจมูกของลอร์ โน้มหน้าได้องศาประกบริมฝีปากบดจูบแนบสนิทกับริมฝีปากของลอร์ ปลายลิ้นที่สอดประสานกัน กลิ่นหอมๆจากตัวลอร์ยิ่งรุมเร้าให้ความยากมันเพิ่มพูนขึ้นเป็นเท่าตัว
"อ๊ะ อะ อ๊าาาา"
หมับ
ชิเอลกอดร่างของลอร์ไว้แน่น ไม่ต่างจากลอร์หรอกที่ทั้งโอบกอดด้วยสองมือ เกี่ยวเกาะด้วยสองขา ส่วนอ่อนไหวที่ยังเชื่อมต่อกัน ความซาบซ่านที่ได้มันยิ่งกว่าการร่วมรัก การเป็นหนึ่งเดียวที่ถึงชิเอลจะไม่ได้เริ่ม แต่ก็สานต่อจนจบ
"อึ่ก ซี้ดด อือออ ลอร์ จะไม่ไหวแล้ว"
"ฮึก อือออ"
ลอร์กระชับกอดคอสมองขาวโพลนพยักหน้าแอ่นอกให้ร่างกายแนบชิดกันมากกว่าเดิม
พรวด
กระกระตุกทั้งตัวของลอร์บีบรัดแก่นกายของชิเอลให้แก่นกายของชิเอล ความเสียวซ่านที่ชิเอลกัดฟันซี้ด ฉีดน้ำสีขาวเข้าไปภายในเต็มช่องทางรัก
"อึ่ก ฮึก..."
ลอร์ตัวสั่นกอดชิเอลไว้แน่นไม่ต่างชิเอลที่หอบนิดๆล้มตัวลงนอนทับ จมูกเกลี่ยเข้าที่แก้มให้ลอร์เม้มปากขยับมือลูบแผงอก
"เรา...เหนื่อยจังเลย"
ลอร์พูดเสียงสั่น ชิเอลล้มตัวลงนอนข้างๆ สูดหายใจลึกๆเข้าเต็มปอด ลอร์ขยับตัวกอดเอวหนุนเข้าที่แขนให้ชิเอลใช้มือข้างที่ลอร์หนุนกอดไหล่ไว้อีกที
"ลอร์.."
"หืม? อึ่ก...อืม"
คนหล่อสะอื้นเล็กๆครางในลำคอเบาๆยามที่ขยับตัว ความเพลียมันเข้าครอบงำให้พ่อแวมไพร์ตาแดงเข้าสู่นิทราในเวลาอันเร็ว
"ลอร์ หลับแล้วเหรอ?"
"อือออ"
เสียงครางในลำคอและเสียงหายใจสม่ำเสมอแทนคำตอบให้ชิเอลลูบไหล่เนียนๆเบามือ อย่างจะถนุถนอม นี้เขาก็เผลอทำรอยไว้ตีตรา
"ซี้ดด แรงดีจริงเลยนะ"
ชิเอลก้มมองคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู ภาพติดตาที่ชิเอลไม่สามารถลบมันออกไปได้ ยิ่งได้เห็นเต็มตาขนาดนี้เขาก็เข้าใจชัดเจนเลยว่า...เราอยู่ในสถานะที่เรียกว่าเพื่อนไม่ได้แล้ว
เจ้าชายคนหล่อที่เป็นยิ่งกว่าความหวังของประเทศ ตอนนี้เป็นแค่เมียของชิเอล เมียที่หลับสนิทในอ้อมกอดของเขา
...................................................
แสดงความคิดเห็นกันที่นี้นะครับผม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น